Διευθυντής Ορχήστρας δολοφονείται από την ράβδο του!
Γράφει ο André Hallack*
Όταν ακούμε την ιδιότητα «Διευθυντής Ορχήστρας», ή μαέστρος όπως αποκαλείται συχνά στα ελληνικά από τον ιταλικό όρο, η χαρακτηριστική εικόνα σήμα-κατατεθέν, που συνήθως μας έρχεται αμέσως στο νου, σχεδόν σαν καρικατούρα, είναι κάποιος με άτακτα και τρελά μαλλιά, να κουνά τα χέρια του με μανιώδη τρόπο μπροστά σε μια ορχήστρα κρατώντας ένα λεπτό μακρόστενο ξυλάκι.
Από παιδί όταν ήμουν, αυτό το μακρόστενο ξυλάκι πάντα μου έκανε μεγάλη εντύπωση και μου προκαλούσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και περιέργεια.
Με αυτό, ο Διευθυντής Ορχήστρας φαινόταν να μεταδίδει μια επιβλητική αύρα, λες και ήταν ένας μάγος. Ναι, ένας μάγος της μουσικής -θα μπορούσε κάποιος να πει- που κρατάει ένα μαγικό ραβδί με το οποίο μπορεί να μαγεύει μια ολόκληρη ορχήστρα, Μια ορχήστρα σαν να την κρατούσε στην παλάμη του χεριού του, έτοιμη να εκτελεί ότι της προστάζει, άλλοτε με δύναμη και ένταση σαν κεραυνός κι άλλοτε απαλά σαν ρυάκι.
Αυτή η περιέργεια να ανακαλύψω τη φύση και την ιστορία πίσω από τη μπαγκέτα (baguette), όπως αποκαλείται η «ράβδος» του μαέστρο ή baton (όπως την αποκαλούν οι Άγγλοι) με έφερε σε επαφή με μια από τις πιο ενδιαφέρουσες, αν και όχι πολύ διαδεδομένες προσωπικότητες/ συνθέτες στην ιστορία της κλασσικής μουσικής.
ΜΙΑ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΣΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΜΗ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΤΟΥ, ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΙ ΟΤΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ
Θεωρείται ο πατέρας του γαλλικού ύφους της Μπαρόκ μουσικής, όπως και της γαλλικής όπερας (tragédie en musique ή tragédie lyrique), από την οποία αποκήρυξε κάθε ιταλική επιρροή, αφού θεωρούσε την ιταλική όπερα ακατάλληλη για τη γαλλική γλώσσα και την προσάρμοσε κατά την προτίμηση του γαλλικού κοινού.
Επίσης, θεωρείται ο πρώτος Ευρωπαίος συνθέτης που επιμελήθηκε με περισσή λεπτομέρεια ό,τι αφορούσε την ορχήστρα δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην πειθαρχία των μουσικών και στην τήρηση του ρυθμού. Απαιτητικός καθώς ήταν, εκπαίδευε ο ίδιος τους μουσικούς και τους τραγουδιστές και διηύθυνε το θέατρό του μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια.
Μπορούμε να πούμε ότι έθεσε τις βάσεις για την ορχήστρα, με την σύγχρονη έννοια του όρου, γράφοντας για συγκεκριμένο αριθμό οργάνων και χωροθέτοντας τα σε συγκεκριμένες θέσεις. Η επίδραση της μουσικής του ήταν επίσης εμφανής στην Αυλή όπου και εργαζόταν καθώς αντί για τις αργές και επιβλητικές κινήσεις που είχαν επικρατήσει μέχρι τότε στα μπαλέτα και τους χορούς της Αυλής, εισήγαγε χορούς με ζωντάνια και γρήγορους εύθυμους ρυθμούς.
Μια προσωπικότητα που όμως, σημάδεψε την θέση του στην ιστορία με τον πιο απρόσμενο τρόπο. Μάλιστα, θα μπορούσε κανείς να πει πως, παρ΄όλη τη μεγάλη δόξα, δύναμη και επιρροή που απολάμβανε, κινδύνευε να ξεχαστεί και να περιπέσει σε λήθη όντας σχεδόν άγνωστος σήμερα.
Ο λόγος που τον θυμόματε δεν ήταν άλλος από τον τρόπο που πέθανε.
Ο λόγος για τον Giovanni Battista Lulli ή κατά κόσμον Jean-Baptiste Lully.
Giovanni Battista Lulli ή κατά κόσμον Jean-Baptiste Lully
Γιος μιας οικογένειας μυλωνάδων, ο Lully γεννήθηκε το 1632 στη Φλωρεντία – το αρχικό του όνομα ήταν Τζοβάννι Μπατίστα Λούλλι (Giovanni Battista Lulli). Συνήθιζε να λέει ότι ένας Φραγκισκανός μοναχός του έδωσε τα πρώτα του μαθήματα μουσικής και του δίδαξε κιθάρα. Ωστόσο πληροφορίες για την γενικότερή του εκπαίδευση και τη μουσική του κατάρτιση κατά τη διάρκεια της νιότης του στη Φλωρεντία δεν έχουμε. Αργότερα έλαβε και μαθήματα βιολιού και χορού.
Το 1646, έπιασε το πρώτο τυχερό του λαχείο. Κατά τη διάρκεια του γιορτασμού του Mardi Gras, το Καρναβάλι στη Φλωρεντία, ενώ τριγύρναγε στους δρόμους ντυμένος ως Harlequin (αρλεκίνος) με το βιολί του διασκεδάζοντας τους παριστάμενους, ο νεαρός Lully προσέλκυσε τη προσοχή και το ενδιαφέρον του Roger de Lorraine, Chevalier de Guise, γιού του Charles.
Ο Δούκας του Guise (ο οποίος, όπως θα περίμενε κανείς από όλο αυτόν τον τίτλο, ήταν ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο.) ο οποίος επέστρεφε στη Γαλλία και έψαχνε κάποιον που μπορούσε να συνομιλήσει στα ιταλικά με την ανιψιά του, την Anne Marie Louise d’Orleans, τη Δούκισσα του Montpensier (εξίσου πολύ σημαντικό πρόσωπο που τύχαινε να είναι η ξαδέλφη του βασιλιά της Γαλλίας).
Ο Chevalier πήρε το αγόρι μαζί του στο Παρίσι όπου, σε ηλικία δέκα τεσσάρων ετών, εισήλθε στην υπηρεσία της Δούκισσας και έμεινε μέχρι το 1652, υπηρετώντας ως «garçon de chambre» και ως δάσκαλος ιταλικών. Στο μεταξύ και μέσα σε αυτό το διάστημα, ο Lully πιθανώς να αξιοποιούσε το χρόνο του εκεί προς βελτίωση των μουσικών του δεξιοτήτων δουλεύοντας με τους μουσικούς της αυλής της Δούκισσας και σπουδάζοντας με τους συνθέτες Nicolas Métru, François Roberday και Nicolas Gigault.
Το ταλέντο του έφηβου Lully ως κιθαρίστας, βιολιστής και χορευτής γρήγορα του χάρισαν το παρατσούκλι “Baptiste” και “le grand baladin” (μεγάλος καλλιτέχνης δρόμου).
O νεαρός Lully σύντομα κατάφερε να προσελκύσει την προσοχή του επίσης νεαρού Λουδοβίκου (ο οποίος στη συνέχεια θα στεφόταν Λουδοβίκος XIV της Γαλλία), όταν συμμετείχε μαζί του χορεύοντας στο μπαλέτο Ballet Royal de la nuit, όπου ο Lully έπαιξε και ερμήνευσε αρκετούς ρόλους, όπως π.χ. έναν βοσκό, έναν στρατιώτη και έναν ζητιάνο.
Ο Λουδοβίκος απολάμβανε τους ρόλους και τον χορό του Lully τόσο πολύ που πολύ γρήγορα τον διόρισε Compositeur de la musique instrumentale (Αυλικό Συνθέτη Οργανικής Μουσικής) της Βασιλική Αυλής, όπου θα διέμενε και θα πέρναγε το μεγαλύτερο μέρος της (μικρής) ζωής του εργαζόμενος εκεί, και στη συνέχεια διευθυντή της προσωπικής ορχήστρας βιολιών του βασιλιά, γνωστή ως Petits Violons («Μικρά Βιολιά») όπως και διευθυντή της βασιλικής ορχήστρας μουσικής δωματίου.
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ ΚΑΡΟΛΟΣ ΝΤΙΚΕΝΣ ΣΤΟ RADIO CITY
Η θρυλική επιτυχία συνεχίζεται για 8 η χρονιά.
Η αυθεντική παράσταση, η μεγάλη sold out επιτυχία επί επτά χρόνια από την Παιδική σκηνή της δημοφιλούς δημιουργού παιδικών θεαμάτων Γιούλης Ηλιοπούλου σε θεατρική μεταφορά και σκηνοθεσία της ίδιας έρχεται για πρώτη φορά στην Θεσσαλονίκη στο Radio city.
Για δύο μόνο παραστάσεις για το κοινό την Κυριακή 11:30 π. μ και στις 14:30 μ. μ. Το έργο θα παρουσιαστεί επίσης δύο καθημερινές για τα σχολεία με δύο παραστάσεις την κάθε ημέρα στις 9:30 π. μ και 11:30 μ. μ για να ενθουσιάσει το κοινό με τον θρυλικό τσιγκούνη του Ντίκενς σε ένα μαγευτικό Χριστουγεννιάτικο περιβάλλον με ένα υπερθέαμα που λάτρεψαν χιλιάδες μικροί και μεγάλοι θεατές.
Λίγα λόγια για το έργο:
Ο φιλάργυρος Εμπενίζερ Σκρούτζ, ο θρυλικός ήρωας του Ντίκενς, είναι ένας πολύ πλούσιος, αλλά μίζερος και σκληρός άνθρωπος, δεν γνωρίζει τι σημαίνει αγάπη και γενναιοδωρία και θεωρεί τα Χριστούγεννα μια μεγάλη απάτη. Την παραμονή των Χριστουγέννων τον επισκέπτεται το φάντασμα του παλιού συνεταίρου του Τζέικομπ Μάρλευ και τον προειδοποιεί πως έχει μια τελευταία ευκαιρία να αλλάξει και να δει τη ζωή του και τους ανθρώπους με άλλα μάτια. Την επίσκεψη αυτή θα ακολουθήσουν κι άλλοι παράξενοι επισκέπτες, τα τρία πνεύματα των Χριστουγέννων, που θα του δείξουν την αλήθεια και τα λάθη του. Τον ταξιδεύουν στο παρελθόν, στο παρόν αλλά και στις άθλιες εικόνες που τον περιμένουν στο μέλλον του, αν δεν αποφασίσει να αλλάξει τον τρόπο που σκέπτεται και ενεργεί.
Ένα μοναδικό γιορτινό και λαμπερό θέαμα που μας ταξιδεύει στο όνειρο και τη φαντασία μαγεύει τις καρδιές μικρών και μεγάλων, μας στέλνει το μήνυμα της χαράς, της γενναιοδωρίας, της προσφοράς και καλεί τους ανθρώπους να έχουν στην καρδιά τους τα Χριστούγεννα 365 μέρες τον χρόνο. Η υπέροχη Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Ντίκενς μας αποκαλύπτει μέσα από το διαχρονικό ήρωα της πως η αγάπη κρύβει τα μυστικά της ευτυχίας.
Το θέατρο λειτουργεί:
Κάθε Κυριακή για το κοινό
Καθημερινές για τα σχολεία
Συντελεστές Παράστασης:
Κείμενο: Κάρολος Ντίκενς
Θεατρική μεταφορά -Σκηνοθεσία: Γιούλη Ηλιοπούλου
Σκηνικά: Μιχάλης Σδούγκος
Κοστούμια εποχής : Τζούλια Μάρκο Μουσική
Επένδυση: Κρίστελ Καπερώνη
Κινησιολογία : Γιούλη Ηλιοπούλου
3D animation: Λεωνίδας Φουντούλης
Φωτισμοί: Λάμπρος Σουνδιάς
Ειδικές κατασκευές: Θοδωρής Τσιμπλάκης
Hair& make up : Νίκος Ζήσης
Δ/νση παραγωγής: Αντώνης Μαρκογιάννης
Παραγωγή: ΤΕΧΝΟΔΡΟΜΙΟ
Ένας μεγάλος θίασος γνωστών, καταξιωμένων αλλά και νέων εξαιρετικά
ταλαντούχων ηθοποιών, ερμηνεύουν τους είκοσι ρόλους του έργου με παραμυθένια
κοστούμια εποχής του Μιχάλη Σδούγκου σε ένα μαγικό σκηνικό. Το
φαντασμαγορικό θέαμα συμπληρώνεται με μαγικές μουσικές, 3D ANIMATION,
κιν/φικές προβολές, εφέ και εντυπωσιακές ειδικές κατασκευές.
Δείτε το trailer:
Διάρκεια: 80 λεπτά με διάλειμμα
Τοποθεσία:
RADIO CITY Theatre
Βας. Όλγας 11 & Παρασκευοπούλου 9, Θεσσαλονίκη
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ ΚΑΡΟΛΟΣ ΝΤΙΚΕΝΣ ΣΤΟ RADIO CITY
Αριάδνη Βιτάσταλη: Εγκαίνια Έκθεσης «Παρενθέσεις και Μύθοι»
Η διεθνούς φήμης καλλιτέχνης Αριάδνη Βιτάσταλη, παρουσιάζει την δεύτερη ατομική της έκθεση στη Θεσσαλονίκη, στη γκαλερί Donopoulos International Fine Arts, όπου φιλοξενείται η πιο πρόσφατη σειρά έργων της σε χαρτί, με τίτλο «Παρενθέσεις και Μύθοι». Τα εγκαίνια αποτέλεσαν μια ξεχωριστή βραδιά για τους εκλεκτούς καλεσμένους, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία να βιώσουν μια μοναδική εικαστική εμπειρία σε ένα περιβάλλον όπου η τέχνη συνάντησε τον μύθο. Οι προσκεκλημένοι είχαν τη δυνατότητα να συνομιλήσουν με την καλλιτέχνιδα και να ανακαλύψουν από κοντά τα έργα της. Η πρόσφατη δουλειά της Αριάδνης Βιτάσταλη αποτελεί έναν διάλογο γύρω από τους μυθολογικούς αφηγηματικούς πυρήνες του έργου καθώς και την συνύπαρξη μεταξύ αρχαιότητας και σύγχρονης εποχής. Ανάμεσα στους καλεσμένους παρευρέθηκαν φίλοι της γκαλερί, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι και επιχειρηματίες, καθώς και εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοικησής όπως ο κος Μπέγκας Θάνος, Αντιπρόεδρος Κέντρου Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
Λίγα λόγια για την καλλιτέχνιδα: Η Αριάδνη Βιτάσταλη αντλεί έμπνευση από αρχαιοελληνικούς και ρωμαϊκούς μύθους και την έκφραση τους στην πορεία της ιστορία της τέχνης και τους μεταφράζει στο χαρτί μέσα από τις δικές τις εμπειρίες και πραγματικότητες ως γυναίκα, μητέρα και καλλιτέχνιδα. Μπρουταλισμός και θηλυκότητα μπλέκονται και ανοίγουν έναν διάλογο μεταξύ του ελεγχόμενου και του χαοτικού, του λείου και του έντονα επεξεργασμένου. Για την καλλιτέχνιδα η κίνηση είναι αυτή που συνδέει τον χρόνο με τον χώρο. Στο χαρτί ισορροπεί και αντιπαραθέτει ταυτόχρονα τον λευκό/κενό, τον λείο και τον ‘υπερφορτισμένο’ χώρο. Μέσα από την επιθετικότητα και την ένταση στη χρήση των στικς λαδιού, συζητά τα λεπτά όρια μεταξύ ομορφιάς και δυσμορφίας.
“Τα Μονοπάτια της Ευτυχίας” από την Κατερίνα Τσεμπερλίδου
Το βιβλίο της «Τα Μονοπάτια της Ευτυχίας», εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, παρουσιάζουν τη σημασία και βαρύτητα των αξιών μας προκειμένου να είμαστε ευτυχισμένοι. Οι προσωπικές μας αξίες διαμορφώνουν το πώς ζούμε. Προσδιορίζουν τι είναι σημαντικό για μας και καθοδηγούν τις πράξεις της
Οι προσωπικές αξίες, είναι οι πυξίδες που δείχνουν ποιον δρόμο θα ακολουθήσετε στα σταυροδρόμια της ζωής σας , για να είστε ευτυχισμένοι. Θα πορευτείτε με πυξίδα την ασφάλεια ή την περιπέτεια; την αγάπη η την οικονομική εξασφάλιση; την τιμιότητα ή την χαλαρή αντιμετώπιση των κανόνων;
Ακόμα κι αν δεν το ξέρετε , καθένας από μάς έχει αναπτύξει μέσα του ένα σύστημα αξιών. Άλλες αξίες τις ακολουθείτε πάντα και κάποιες τις αλλάζετε με τα χρόνια. Επηρεάζουν τη ζωή σας, τη σχέση σας με τον εαυτό σας, τις σχέσεις σας με τους άλλους και όλες σας τις εμπειρίες.
Όταν τις έχετε επιλέξει, μπορείτε να πάρετε εύκολα αποφάσεις και να ζείτε μια ζωή με νόημα. Το βιβλίο, που παρουσιάζει 32+1 βασικές αξίες ζωής, σάς δίνει απαντήσεις για το πώς:
οι αξίες σας λειτουργούν σαν μονοπάτι ευτυχίας σας
θα βρείτε τις 5 δικές σας βασικές αξίες και πώς να τις ακολουθείτε στη ζωή
οι αρετές σας καθρεφτίζουν τις αξίες που έχετε υιοθετήσει
θα αποφασίζετε με γνώμονα τις αξίες σας αυτό που θα αποδειχτεί μετά καλό για σας
θα συμπεριφέρεστε, θα ζείτε και θα αποφασίζετε, σε ισορροπία με τις αξίες σας
«Τα Μονοπάτια της Ευτυχίας», είναι ένα βιβλίο-πυξίδα που σας βοηθάει να βρείτε τις δικές σας αξίες και να ζήσετε μια ζωή με νόημα, μια ευτυχισμένη ζωή.
Videos
Videos
Επίκαιρα Πρόσωπα
Επίκαιρα Πρόσωπα
Videos
Videos
Επίκαιρα Πρόσωπα
Επίκαιρα Πρόσωπα