Υγεία
Κορωνοϊός και Υποξεία Θυρεοειδίτιδα
Υποξεία Θυρεοειδίτιδα και Covid-19
Γράφει η Παρή Ράπτη, Ενδοκρινολόγος
Υποξεία Θυρεοειδίτιδα (de Quervain ): πρόκειται για μια φλεγμονώδη διαταραχή που αφορά τον θυρεοειδή, αγνώστου αιτιολογίας, που εμφανίζεται 1-2 εβδομάδες μετά από λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού και πιθανολογείται ότι είναι ιογενούς αιτιολογίας.
Η νόσος περιεγράφηκε για πρώτη φορά από τον Ελβετό χειρουργό Fritz De Quervain το 1902.
Χαρακτηρίζεται από έντονα, τοπικά και γενικά συμπτώματα του οργανισμού, που λόγω της οξείας και έντονης έναρξης μοιάζουν σχεδόν ανησυχητικά. Τοπικά εμφανίζεται έντονο διάχυτο άλγος, που αντανακλά στα αυτιά και στο σαγόνι, επώδυνη διόγκωση του θυρεοειδούς, τόσο που σχεδόν δεν μπορούμε να τον ακουμπήσουμε και παροδική θυρεοτοξίκωση (αύξηση στο αίμα των θυρεοειδικών ορμονών και ανάλογη συμπτωματολογία).
Η παθοφυσιολογία και παθογένεση της νόσου δεν είναι πλήρως κατανοητή. Συνήθως αφορά νεαρές γυναίκες με μια καταιγιστική συμπτωματολογία και μια κλινικοεργαστηριακή εικόνα εξαιρετικά έντονη. Έχει εποχική εμφάνιση όπως οι ιώσεις κυρίως το Μάιο, και αυτοιάται, σε διάστημα 4-6 εβδομάδων, έχοντας όμως μεγάλες πιθανότητες υποτροπής. Είναι μια θυρεοειδίτιδα εξαιρετικά σπάνια, (γιατί υπάρχουν διαφορετικών τύπων θυρεοειδίτιδες), εμφανίζεται κυρίως σε γυναίκες τις 4ης και 5ης δεκαετίας, έχοντας μια επίπτωση 5 περιστατικά στις 100.000 το χρόνο και αφορά το 5% των παθήσεων του θυρεοειδούς.
Ενώ πιθανολογείται ότι είναι ιογενούς αιτιολογίας μέχρι σήμερα δεν έχει ανιχνευθεί κάποιος υπεύθυνος ιός. Κατά καιρούς έχουν ενοχοποιηθεί ο ιός της γρίπης, Coxsackie Α + Β αδενοϊός, κτλ.
Η υπόθεση ότι μπορεί να είναι ιογενούς αιτιολογίας ξεκινά από κάποιες παρατηρήσεις. Η μεγαλύτερη επίπτωση της είναι την εποχή της άνοιξης όπως συνήθως συμβαίνει με τις ιώσεις. Η συμπτωματολογία μοιάζει πάρα πολύ με τη συμπτωματολογία της γρίπης ή λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού με υψηλό πυρετό, πόνο στο λαιμό, γενική κακουχία, μυαλγίες, κόπωση , καταβολή, ενίοτε γαστρεντερικές διαταραχές και ανεύρεση ανεβασμένων δεικτών λοίμωξης. Ο έντονος πόνος στο θυρεοειδή μπορεί να αφορά τον ένα λοβό αλλά μεταναστεύει και στον άλλον.
Από διαγνωστική άποψη χαρακτηριστικά είναι ανεβασμένοι οι δείκτες φλεγμονής, όπως τριψήφια ταχύτητα καθιζήσεως ΤΚΕ, αυξημένη αλκαλική φωσφατάση και τρανσαμινάσες (ηπατικά ένζυμα) CPK και άλλοι. Οι ορμόνες του θυρεοειδούς μπορεί να ανευρεθούν σε πρώτη φάση υψηλές και στην πορεία χαμηλές δημιουργώντας διαγνωστικό πρόβλημα. Μπορεί να εντοπίσουμε φάση εργαστηριακού και κλινικού υπερθυρεοειδισμού αρχικά, ενώ το σπινθηρογράφημα εμφανίζεται με ελάχιστη ή καθόλου πρόσληψη του ραδιοφαρμάκου. Το υπερηχογράφημα μπορεί να εμφανίσει υποηχογενής περιοχές χωρίς αιμάτωση με ενδείξεις φλεγμονής. Πολύ συχνά τίθεται θέμα διαφοροδιάγνωσης διότι τα συμπτώματα μπορεί να μιμηθούν φαρυγγίτιδα, ωτίτιδα, ή άλλες νόσους του ανώτερου αναπνευστικού. Η νόσος είναι αυτοπεριοριζόμενη με ανάρρωση σε 4-6 εβδομάδες (πιθανά όταν το ιικό φορτίο και το αντιγόνο του ιού μειούται). Δεν αποκλείονται οι υποτροπές. Η προοδευτική καταστροφή των θυρεοειδικών κυττάρων (επιθηλιακά) εξηγεί και τις κλινικοεργαστηριακές φάσεις που έπονται της αρχικής φλεγμονής, που είναι α) θυρεοτοξίκωση β) υποθυρεοειδισμός γ) ευθυρεοειδισμός, ενώ μερικές φορές λόγω της ίνωσης του παρεγχύματος που προκαλείται από τη φλεγμονή ο υποθυρεοειδισμός είναι μόνιμος.
Είναι συχνή η παρατήρηση ότι σχεδόν πάντα έχει προηγηθεί λοίμωξη των ανωτέρων αναπνευστικών οδών πριν εμφανισθεί η θυρεοειδίτιδα. Η θεραπεία της θυρεοειδίτιδας De Quervain, η οποία όπως προαναφέραμε αυτοιάται είναι όποτε και εάν χρειαστεί, αναλγητικά και σε περιπτώσεις έντονης συμπτωματολογίας χορήγηση κορτικοειδών. Αν και εφόσον προκληθεί μόνιμος υποθυρεοειδισμός λόγω ίνωσης χορηγείται υποκατάσταση με θυροξίνη.
Με διαφορά από τις άλλες αυτοάνοσες θυρεοειδίτιδες δεν είναι μια αυτοάνοση καθαρά νόσος, αλλά σίγουρα είναι μια νόσος που προκαλείται με τη συμμετοχή του ανοσοποιητικού συστήματος.
Προβληματισμοί προς περαιτέρω διερεύνηση:
Πρόκειται για φλεγμονώδη κατάσταση του θυρεοειδούς που αφορά κυρίως γυναίκες.
Αν και μέχρι σήμερα θεωρείται αγνώστου αιτιολογίας και δεν έχει εντοπιστεί ο ιός, η υποξεία θυρεοειδίτιδα πιθανολογείται ότι είναι ιογενούς αιτιολογίας διότι:
α) Εμφανίζεται συχνά ταυτόχρονα με ιογενείς λοιμώξεις
β) Έχει προηγηθεί λοίμωξη του ανωτέρου αναπνευστικού και ο ασθενής εμφανίζει πρόδρομα συμπτώματα όπως καταβολή, μυαλγία, πυρετό, πονοκέφαλο. Τυχαία μπορούν να ανευρεθούν αντιθυρεοειδικά αντισώματα που δεν παίζουν όμως κανέναν ρόλο στην παθογένεση της νόσου αλλά αποτελούν «επιφαινόμενο».
γ)Στη διεθνή βιβλιογραφία επίσης και στις ελάχιστες έρευνες που υπάρχουν αναφέρεται ότι αρκετοί ασθενείς εμφανίζουν θετικό HLA-B35 (γονίδια-σύστημα ιστοσυμβατότητας HLA) το οποίο ανευρίσκεται και στο οικογενειακό περιβάλλον συχνά, ενώ έχουν βρεθεί και ασθενείς με HLA-B67. Αυτό θα μπορούσε να μας κατευθύνει και σε μια υποθετική σκέψη ότι υπάρχει και γενετική προδιάθεση.
Φαίνεται από τα μέχρι σήμερα λιγοστά δεδομένα, πιθανά το ανοσολογικό κυτταρικό υπόβαθρο με υπεροχή διεγερμένων κυτταροτοξικών Τ κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος τόσο στο θυρεοειδή όσο και στην κυκλοφορία, θα μπορούσε να μας οδηγήσει στην υπόθεση μιας ιογενούς λοίμωξης ως αιτία. Επίσης από άλλες έρευνες φαίνεται ότι υπάρχει παρουσία προφλεγμονωδών κυταροκινών με την παρουσία της πιθανά περισσότερο εμπλεκόμενης ιντερλευκίνης να είναι η ιντερλευκίνη 6 «IL-6». Εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε ότι τα μακροφάγα CD68+ παράγουν την ιντερλευκίνη 6 και ανευρίσκονται σε ορισμένες ιογενείς λοιμώξεις.
Θεωρώ ότι στην σκιά του γενικότερου προβληματισμού επιστημονικού και γενικού στην εποχή του κορωνοϊού , θα πρέπει να λάβουμε υπόψη και τα άλλα νοσήματα που αφορούν παράλληλα τους ανθρώπους και ότι χρειάζεται να γίνεται πάντα ασφαλής διαφοροδιάγνωση, κυρίως με νοσήματα που έχουν ανάλογη συμπτωματολογία, με σκοπό να υπογραμμίσουμε τις διαφορές στη συμπτωματολογία ώστε να μην μπερδεύονται οι ασθενείς.
Και να λάβουμε υπόψη, εκτός των άλλων και τα λίγα θυρεοειδίτιδας περιστατικά που δεν γνωρίζουμε αν θα αυξηθούν η όχι στη συγκεκριμένη συγκυρία μετά από μια ιδιαίτερα μεταδοτική ιογενή λοίμωξη αναπνευστικού που βιώνουμε σήμερα καθώς οι ελάχιστες περιπτώσεις θυρεοειδίτιδας de Quervain εμφανίζονται κυρίως τον Μάιο.
Η σωστή διατροφή, η άσκηση, ο καλός ύπνος, η προσαρμογή στο βιολογικό μας ρολόι μας βοηθούν στο να είμαστε πιο υγιείς και αυτό πρέπει να κάνουμε. Σημαντική είναι και μείωση του στρες με ενασχολήσεις που βοηθούν.
Υποθετική προσέγγιση
Από τις μέχρι τώρα λίγες πληροφορίες που έχουμε θεωρώ ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν, μεταξύ των δυο νοσημάτων κάποια ανάλογα σημεία και κάποια διαφορετικά.
Όσον αφορά τον κορονωϊό γνωρίζουμε ότι πρόκειται για ιογενή λοίμωξη ενώ η θυρεοειδίτιδα (πιθανόν να είναι ιογενούς αιτιολογίας) όμως εμφανίζεται μετά από λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού 1 με 2 εβδομάδες και είναι σπάνια νόσος.
Κάποια από τα συμπτώματα μοιάζουν αλλά είναι διαφορετικής βαρύτητας και έντασης. (Η θυρεοειδίτιδα δεν παρουσιάζει θνησιμότητα ενώ ο κορωνοϊός παρουσιάζει). Μιας και οι δυο παθήσεις έχουν κάποια ανάλογη συμπτωματολογία ας δούμε τις διαφορές. Η κυρίαρχη διαφορά στα συμπτώματα είναι στην περίπτωση του Covid-19 η ύπαρξη ξηρού κυρίως βήχα και δύσπνοιας που ορισμένες φορές γίνεται πολύ σοβαρή ενώ τα υπόλοιπα συμπτώματα μπορεί είναι ανάλογα.
Και οι δυο παθήσεις εμπλέκουν το ανοσοποιητικό σύστημα με ανάλογο τρόπο. Φαίνεται να επηρεάζονται τα επιθηλιακά κύτταρα, τα οποία και καταστρέφονται.
Από τα μέχρι σήμερα ελάχιστα δεδομένα , σημαντικό ρόλο πιθανά παίζουν προφλεγμονώδεις παράγοντες , η κυτοκίνη IL-6 που εντοπίζεται και στη θυρεοειδίτιδα αλλά στην περίπτωση του κορωνοϊού η παραγωγή της εμφανίζεται σαν καταιγίδα. Σε μερικά από τα περιστατικά νοσούντων εμφανίζεται ίνωση διαταράσσοντας τη λειτουργία του οργάνου στόχου που μπορεί να το καταστήσουν μη λειτουργικό (το θυρεοειδή στην θυρεοειδίτιδα, τον πνεύμονα στην περίπτωση της λοίμωξης Covid-19).
-Ανάλογη εποχική εμφάνιση.
-Πιθανή αλλά διαφορετική εμπλοκή των ορμονών του φύλου και του χρωμοσώματος Χ. Ενώ η θυρεοειδίτιδα εμφανίζεται πιο συχνά και με περισσότερες επιπλοκές στις γυναίκες, ο κορωνοϊός SaRS-Cov2 φαίνεται να έχει πιο ήπια συμπτωματολογία στις γυναίκες και λιγότερες επιπλοκές.
Στο ερώτημα που τίθεται τον τελευταίο καιρό εκτός των άλλων είναι, γιατί εμφανίζεται μεγαλύτερος ο αριθμός των ανδρών με Covid-19 οι οποίοι νοσηλεύονται με έντονη συμπτωματολογία και κάποιοι από αυτούς καταλήγουν.
Επίσης να λάβουμε υπόψη ότι το ακριβές ποσοστό λοίμωξης Covid-19 στο γενικό πληθυσμό όλων των χωρών δεν είναι ακόμη γνωστό. Προς το παρόν ακόμη πιθανολογείται , άρα αυτές οι διαφορές μεταξύ των δύο φύλων δεν είναι ακόμη τεκμηριωμένες. Υπάρχουν σοβαρές στατιστικές στα δημογραφικά δεδομένα με άλλες προσεγγίσεις που θεωρούν ότι πιθανά τα ποσοστά των φορέων μεταξύ των δυο φύλων έχουν ίση κατανομή. Οι άνδρες φαίνεται να εμφανίζουν επιπλοκές και πεθαίνουν από αυτές σε σαφώς υψηλότερα ποσοστά από τις γυναίκες. Αυτή η διαφορά φαίνεται να αφορά όλα τα ηλικιακά γκρουπ στην περίπτωση λοίμωξης Covid-19.
Η διαφορά απάντησης του οργανισμού μεταξύ των δύο φύλων σε εισβολή ιών μπορεί πιθανολογείται ότι μπορεί να οφείλεται σε διαφορές της ανοσολογικής απόκρισης λόγω του διαφορετικού τρόπου αντίδρασης του γυναικείου και ανδρικού ανοσοποιητικού συστήματος (λόγω της ύπαρξης χρωμοσώματος Χ και των ορμονών του φύλου).
Οι διαφορές αυτές του ανοσοποιητικού συστήματος είναι επίσης υπεύθυνες για το γεγονός ότι οι γυναίκες εμφανίζουν μεγαλύτερα ποσοστά αυτοάνοσων νοσημάτων από τους άνδρες.
Αυτό λόγω της διαφοράς εγρήγορσης-αντίδρασης του ανοσοποιητικού συστήματος. (Ίσως γιατί οι γυναίκες έχουν να προστατεύσουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους τα παιδιά που κυοφορούν).
Πάνω από 10 συχνά εμφανιζόμενα αυτοάνοσα νοσήματα αφορούν κυρίως γυναίκες.
Φαίνεται ότι τα μακροφάγα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος αντιδρούν διαφορετικά στις απειλές και στους εισβολείς στα δυο φύλλα.
Έχει παρατηρηθεί σε λίγες έρευνες που έχουν γίνει, ότι σε θηλυκά ποντίκια ένας αριθμός του πληθυσμού των μακροφάγων είναι ενεργός χωρίς ανοσοδιέγερση κάτι που δεν παρατηρείται στα αρσενικά. Πιθανά αυτό οφείλεται στο ότι στο χρωμόσωμα Χ υπάρχουν γονίδια που συσχετίζονται με το ανοσοποιητικό σύστημα.
Μια άλλη πιθανή εξήγηση για τις διαφορές των φύλων είναι πώς οι ορμόνες επηρεάζουν την απάντηση του ανοσολογικού συστήματος. Έχουν γίνει ήδη έρευνες για το πώς τα οιστρογόνα είχαν κάποια προστατευτική δράση στον SARS ιό ξάδελφο του νέου κορωνοϊού.
Στις έρευνες αυτές τα θηλυκά ποντίκια που είχαν χαμηλά επίπεδα οιστρογόνων διαφαινόταν ότι έχουν χάσει την προστασία απέναντι στον ιό. Άρα στην εμμηνόπαυση οι γυναίκες όταν χάσουν αυτό το βιολογικό προνόμιο προστασίας προς τον ιό τι συμβαίνει;
Ένας άλλος βιολογικός παράγοντας που θα μπορούσε να εξηγήσει τις διαφορές μεταξύ των φύλων είναι η παρουσία υποδοχέων στην επιφάνεια των υγιών κυττάρων στα οποία επιτίθεται ο ιός. Έχουν όμως αναφέρει ερευνητές στην Κίνα ότι υπάρχει μία σημαντική διαφορά στην παρουσία αυτών των υποδοχέων σε πνευμονικά κύτταρα ανδρών και γυναικών. Πιθανόν να οφείλονται στο χρωμόσωμα Χ.
Πίσω από όλες αυτές τις πιθανές διαφορές μεταξύ των δυο φύλων στην διαφορετική πορεία της νόσου, καθοριστικοί παράγοντες να είναι γονιδιακές και ορμονικές διαφορές. Δεν μπορεί επίσης να μην καταγραφούν οι διαφορετικές συνήθειες μεταξύ των δύο φύλων όπως τα ποσοστά καπνίσματος και η κατανάλωση αλκοόλ ως πιθανές άλλες αιτίες.
Ας συγκεντρώσουμε μερικές παρατηρήσεις
Α) Η ανοσολογική αντιδραστικότητα είναι μεγαλύτερη στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες.
Β) Τόσο στα πειραματόζωα όσο και στον άνθρωπο υπάρχει υπεροχή των αυτοάνοσων νοσημάτων στα θηλυκά, σε σύγκριση με τα αρσενικά.
Γ) Μελέτες σε πολλά πειραματικά μοντέλα έχουν διαπιστώσει ότι η υποκείμενη βάση τόσο στα πειραματόζωα όσο και στον άνθρωπο σχετίζονται με τις χρωμοσωμικές (Χ) διαφορές των φύλων και τις ορμόνες του φύλου.
Τόσο από την εμπειρία των κλινικών γιατρών όσο και των ερευνητών έχουν παρατηρηθεί εντυπωσιακές διαφορές στην ανοσολογική απάντηση μεταξύ των δύο φύλων. Επίσης, είναι γνωστό ότι τα θηλυκά έχουν εντονότερη χυμική και κυτταρική ανοσία.
Ταυτόχρονα, οι κλινικοί γιατροί σημειώνουν ότι είναι γεγονός ότι οι γυναίκες είναι πιο ανθεκτικές σε μία ποικιλία λοιμώξεων, οι οποίες συσχετίζονται με τη μεγαλύτερη μακροζωία τους. Πρόκειται για παρατηρήσεις που δεν έχουν διερευνηθεί επαρκώς και θα πρέπει να διερευνηθούν περαιτέρω δίνοντάς τους την ανάλογη προσοχή για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα . Άρα ο ρόλος του χρωμοσώματος Χ και των οιστρογόνων διερευνάται περαιτέρω. Στα ερωτήματα αυτά πολλοί ειδικοί προσπαθούν να βρουν απαντήσεις με εντατικές μελέτες σε όλο τον κόσμο.
Εδώ και καιρό αναφέρουμε σε διάφορα δημοσιεύματα την πιθανότητα «πεποίθηση» της μεγάλης σημασίας και συμμετοχής του ενδοκρινικού συστήματος, καθώς φαίνεται ότι σε αρκετές έρευνες διαπιστώνεται μια σχέση μεταξύ της λοίμωξης Covid-19 και ορισμένων ενδοκρινικών και μεταβολικών οδών.
Κάποιες εξ αυτών σχετίζονται με την ύπαρξη του υποδοχέα του ACE-2 στην μεμβρανική επιφάνεια των κυττάρων του ξενιστή, την ύπαρξη της πρωτεάσης σερίνης που απαιτείται για τη σύνδεση του ACE-2 με το SPIKE-S, τα επίπεδα της αγγειοτενσίνης 2, αγγειοτενσίνης 1-7, της υπερέκκρισης TNF-A, IL6, INF, καθώς και την εμπλοκή του νευροενδοκρινικού συστήματος και των αξόνων HPA. Η συμμετοχή ορμονών και προορμονών φαίνεται να έχει κυρίαρχη εμπλοκή.
Αναφορικά για τη σημασία των ορμονών παραθέτουμε το παράδειγμα ότι: η πρωτεάση σερίνη TMPRSS2 εμπλέκεται σε παρά πολλές πρωτεολυτικές διεργασίες του οργανισμού. Πρόκειται για πρωτεΐνη που διεγείρεται από ανδρογόνα, αλλά ενεργοποιεί επίσης διάφορα υποστρώματα, συμπεριλαμβανομένου του προηπατικού αυξητικού παράγοντα HGF και διεγείρει τους υποδοχείς CMet -Cxcl12/ CXCR4 Chemiochinr components- (πιθανά να παίζει ρόλο στην καταιγίδα κυττοκινών), ενώ η δράση της καθορίζεται από γονίδια. Η TMPRSS2 ρυθμίζεται τόσο από ανδρογόνα όσο και από ανδρογονικούς υποδοχείς (ΑR).
Οι ACE-2 που συνδέονται με τον νέο κορωνοϊό είναι δύο τύπων: Σωματικοί και των όρχεων. Όμως ο ACE-2 των όρχεων μεταγράφεται από το ίδιο γονίδιο, αλλά με μια εναλλακτική μεταγραφή.
Η συμβουλή όμως παραμένει ότι με οποιοδήποτε σύμπτωμα επικοινωνούμε με τον προσωπικό μας γιατρό, ακολουθούμε τις ιατρικές του συμβουλές και λαμβάνουμε υπόψη όλες τις οδηγίες των επίσημων φορέων μόνο! Δεν πειραματιζόμαστε ούτε κάνουμε μόνοι μας διάγνωση.
Υγεία
Βαριατρική: Η λύση στην παχυσαρκία
Η τελευταία λέξη της ιατρικής για την αντιμετώπιση της νοσογόνου παχυσαρκίας ακούει στο όνομα βαριατρική και μεταβολική χειρουργική, τον νέο κλάδο που έχει ως στόχο να επαναφέρει οριστικά το βάρος του ασθενούς σε φυσιολογικά επίπεδα.
Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι η νοσογόνος παχυσαρκία προκαλεί μια σειρά ασθενειών όπως διαβήτη, αρτηριακή υπέρταση, μεταβολικό σύνδρομο, καρδιαγγειακή νόσο, σύνδρομο (αποφρακτικής) άπνοιας ύπνου, χολολιθίαση, γυναικεία υπογονιμότητα και διαταραχές του κύκλου, στυτική δυσλειτουργία, μη αλκοολική λιπώδη διήθηση του ήπατος, οστεοαρθρίτιδα, ακράτεια ούρων και άλλες.
Όλες αυτές οι νόσοι επιβαρύνουν τη σωματική και ψυχική υγεία και οδηγούν σε μείωση του προσδόκιμου ζωής του ατόμου που πάσχει από νοσογόνο παχυσαρκία.
Η βαριατρική χειρουργική επιτρέπει στον ασθενή μία φυσιολογική και όμορφη ζωή, όπως την είχε οραματιστεί και το σημαντικότερο, ανοίγει τον δρόμο για τη μακροζωία.
Πότε η βαριατρική χειρουργική είναι η κατάλληλη επιλογή για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας;
Η βαριατρική χειρουργική ενδείκνυται σε ασθενείς οι οποίοι έχουν προσπαθήσει επανειλημμένα και σε βάθος χρόνου να χάσουν τα περιττά κιλά τους με διάφορους τρόπους όπως δίαιτες, φάρμακα, ψυχολογικές συνεδρίες, άσκηση, ωστόσο δεν είχαν αποτέλεσμα.
Η βασική προϋπόθεση για να υποβληθεί ένας παχύσαρκος σε βαριατρική επέμβαση είναι να έχει Δείκτη Μάζας Σώματος άνω του 30.
Μία ανησυχητική τάση που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια είναι ότι η παχυσαρκία αυξάνεται στους νεαρούς ενήλικες, γεγονός που επιδεινώνει ραγδαία την υγεία τους και δυσκολεύει τη ζωή τους κοινωνικά και εργασιακά.
Τα βήματα πριν τη βαριατρική επέμβαση
Οι υποψήφιοι ασθενείς πρέπει να έχουν περάσει από συγκεκριμένο προεγχειρητικό έλεγχο μέσω της βαριατρικής ομάδας, η οποία περιλαμβάνει συνάντηση και λήψη ολοκληρωμένου ιστορικού από τον χειρουργό, συνάντηση με τον παθολόγο, επαναληπτικές συνεδρίες με το διαιτολόγο, ενδεχομένως και με τον ψυχολόγο, όπως και με προπονητή / εργοθεραπευτή / φυσιοθεραπευτή. Επίσης, απαραίτητη προεγχειρητικά είναι και η γαστροσκόπηση.
Τα παραπάνω βήματα προετοιμάζουν τον ασθενή για τη βαριατρική επέμβαση, η οποία αποτελεί το «κλειδί» για να μπορέσει να «ανοίξει» την πόρτα της νέας του ζωής. Η συμμετοχή και η προσπάθεια του ασθενούς είναι απαραίτητη για να στεφθεί με επιτυχία το εγχείρημα, το οποίο αποτελεί επένδυση ζωής που θα συμβάλλει στην αναβάθμιση της ψυχολογικής και σωματικής υγείας του.
Η φάση της αποκατάστασης μετά τη βαριατρική επέμβαση
Οι βαριατρικές και μεταβολικές επεμβάσεις πραγματοποιούνται πλέον λαπαροσκοπικά, δηλαδή με μια ελάχιστα επεμβατική τεχνική, εξασφαλίζοντας γρήγορη ανάνηψη και επιστροφή στην καθημερινότητα.
Μόνο τις πρώτες ημέρες μετά την επέμβαση χορηγείται παρακεταμόλη για τον πόνο και σπανιότερα οπιοειδή. Επίσης, είναι απαραίτητα τα συμπληρώματα (σίδηρος, βιταμίνη Β12, ασβέστιο, βιταμίνη D και μια πολυβιταμίνη) έτσι ώστε να αποφευχθούν τυχόν ελλείψεις.
Η παρακολούθηση του ασθενούς και οι αιμοληψίες επιβάλλονται και είναι πιο τακτικές κατά το πρώτο έτος, ενώ έπειτα πραγματοποιούνται μια φορά ετησίως, για να διαπιστωθεί ότι ο ασθενής παραμένει σε καλό δρόμο. Περιστασιακά μπορεί να εμφανιστεί δυσφαγία, η οποία όμως είναι παροδική και εξαρτάται από τις διατροφικές συνήθειες.
Πρέπει να σημειωθεί ότι τυχόν χειρουργικές επιπλοκές εμφανίζονται σπανίως, ιδίως εάν ο ασθενής έχει εμπιστευθεί τον εαυτό του σε έμπειρο χειρουργό.
Ένα άλλο βασικό κομμάτι της μετεγχειρητικής αποκατάστασης είναι η υιοθέτηση ενός συγκεκριμένου διαιτολογίου για 3 εβδομάδες. Ειδικότερα, την πρώτη εβδομάδα δίνονται συστάσεις για δίαιτα με υγρά, τη δεύτερη και τρίτη εβδομάδα καταναλώνεται πολτοποιημένη τροφή και από την τέταρτη εβδομάδα ο ασθενής μπορεί να αρχίσει κανονικά την κατανάλωση τροφών, τις οποίες καλό είναι να μασάει πολύ καλά.
Σε καθημερινή βάση ο ασθενής χρειάζεται να καταναλώνει 5-6 γεύματα, μετρίου μεγέθους αλλά πλούσια σε διατροφική αξία. Επιπλέον, είναι απαραίτητη η σωματική άσκηση σε αυξανόμενους ρυθμούς παράλληλα με την απώλεια βάρους.
Η αξία της βαριατρικής χειρουργικής
Η βαριατρική χειρουργική είναι αποτέλεσμα της ερευνητικής και χειρουργικής δραστηριότητας και αποτέλεσε επανάσταση στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας εκτοπίζοντας επεμβάσεις όπως όπως η εντερο-εντερική παράκαμψη στο λεπτό έντερο και ο γαστρικός δακτύλιος οι οποίες σήμερα έχουν εκλείψει καθότι θεωρούνται παρωχημένες.
Οι νέες μέθοδοι που υπάρχουν σήμερα στο προσκήνιο εμφανίζουν σπανίως επιπλοκές και διασφαλίζουν καλύτερα αποτελέσματα και ποιότητα ζωής.
Η έρευνα στη βαριατρική και μεταβολική χειρουργική συνεχίζεται ταυτόχρονα με την εξέλιξη στις διάφορες φαρμακευτικές αγωγές οι οποίες έχουν επικουρικό ρόλο στις καινούργιες μεθόδους.
Η βαριατρική μας ομάδα, τηρώντας τα διεθνή πρωτόκολλα, επιλέγει την κατάλληλη βαριατρική επέμβαση για κάθε ασθενή, ανάλογα με την ανατομία και τις διατροφικές του συνήθειες, μεγιστοποιώντας έτσι τα αποτελέσματα και τα οφέλη.
Σήμερα, κάθε άνθρωπος μπορεί να απαλλαγεί από τη νοσογόνο παχυσαρκία, αρκεί να εμπιστευθεί έναν έμπειρο και κατάλληλα εκπαιδευμένο χειρουργό, ώστε τελικά να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του, την αισιοδοξία του και να μπορεί να απολαύσει τη ζωή του.
Ο Θάνος Κακουλίδης έχει διενεργήσει περισσότερες από 3.000 επεμβάσεις βαριατρικής (γαστρικό μανίκι και γαστρικό bypass), έχοντας ειδικευθεί από το 2006 στη βαριατρική και λαπαροσκοπική χειρουργική δίπλα στον Dr. Dag Arvidsson, τον καινοτόμο χειρουργό που εισήγαγε και εξέλιξε τη λαπαροσκοπική τεχνική στη Σκανδιναβία. Ήδη από το 2006, μαζί με τον Dr. Arvidsson, ήταν οι πρώτοι που εφήρμοσαν με μεγάλη επιτυχία την επέμβαση γαστρικό μανίκι (sleeve gastrectomy, ή επιμήκης γαστρεκτομή) στη Σκανδιναβία, καθώς επίσης και βαριατρικές επεμβάσεις για Δείκτη Μάζας Σώματος 30-35 (νοσογόνος παχυσαρκία τύπου Ι).
Θάνος Κακουλίδης, M.D., Med. Lic.
Χειρουργός ειδικευθείς στη Βαριατρική & Λαπαροσκοπική Χειρουργική
Υγεία
Πώς να ξεκινήσετε ένα νέο πρόγραμμα άσκησης
Τα Curves προτείνουν:
Πώς να ξεκινήσετε ένα νέο πρόγραμμα άσκησης
Όταν πρόκειται να κάνετε ένα πρόγραμμα άσκησης να δουλέψει για εσάς, το κλειδί είναι η συνέπεια.
Πρέπει να επιλέξετε μια ρουτίνα γυμναστικής και ένα πρόγραμμα που μπορείτε να τηρήσετε
μακροπρόθεσμα. Θα χρειαστεί να κάνετε αλλαγές στον τρέχοντα τρόπο ζωής σας για να διασφαλίσετε ότι θα παραμείνετε συνεπείς στην άσκηση και το πρόγραμμα υγιεινής διατροφής σας. Αλλαγές σαν αυτές μπορεί να φαίνονται τρομακτικές—ειδικά αν είστε πολυάσχολη μητέρα με ήδη σφιχτό πρόγραμμα. Όμως, τα αποτελέσματα θα αξίζουν τον κόπο. Υπάρχουν τόσα πολλά σωματικά και ψυχικά οφέλη από την άσκηση που θα αρχίσετε να τα παρατηρείτε σχεδόν αμέσως. Με τα οφέλη της άσκησης κατά νου, εδώ είναι μερικοί τρόποι για να ενσωματώσετε μια νέα προπόνηση για ολόκληρο του σώμα στην εβδομαδιαία ρουτίνα σας.
Προγραμματίστε το ημερολόγιό σας
Κλείστε ραντεβού με τον εαυτό σας για να ολοκληρώσετε τη νέα σας ρουτίνα άσκησης και τις
προπονήσεις τουλάχιστον μία εβδομάδα νωρίτερα. Κλείνοντας τον εαυτό σας για 30 λεπτά προπόνησης
ολόκληρου του σώματος (σαν να είχατε ένα ραντεβού που δεν μπορείτε να ακυρώσετε) θα σας βοηθήσει να κάνετε αυτή τη νέα ρουτίνα συνήθεια γρήγορα. Αυτός είναι ο λόγος που τα Curves είναι ιδανικά για πολυάσχολες γυναίκες – οι προπονήσεις μας για ολόκληρο το σώμα διαρκούν μόλις 30 λεπτά και γυμνάζουν όλες τις κύριες μυϊκές ομάδες. Βρείτε ένα Curves κοντά στο σπίτι ή τη δουλειά σας για να κάνετε τις προπονήσεις πιο βολικές για εσάς.
Αποκτήστε τον κατάλληλο εξοπλισμό
Όταν ξεκινάτε ένα νέο πρόγραμμα άσκησης, είναι σημαντικό να βεβαιωθείτε ότι δεν δημιουργείτε
συνθήκες για τραυματισμούς και πόνο. Ακόμα και απλά πράγματα όπως το να φοράτε το λάθος είδος
αθλητικών παπουτσιών ή να επιλέγετε ρούχα που είναι πολύ στενά μπορεί να κάνουν δύσκολη την
προπόνηση και να σας εμποδίσουν να απολαύσετε τα οφέλη της άσκησης. Για να προστατευτείτε,
αφιερώστε χρόνο για να αγοράσετε τα σωστά είδη παπουτσιών, αθλητικών ρούχων και οποιωνδήποτε
αξεσουάρ χρειάζεστε για να κάνετε την προπόνηση ολόκληρου του σώματος με καλή υποστήριξη και
σωστή τεχνική.
Θέστε ρεαλιστικούς στόχους
Να είστε ρεαλίστριες σχετικά με το πόσο βάρος θέλετε να χάσετε, τι νούμερο ρούχα θέλετε να φοράτε ή
το επίπεδο ενέργειας που θέλετε να έχετε με αυτή τη νέα ρουτίνα προπόνησης ολόκληρου του σώματος. Ξεκινήστε αργά και παρακολουθήστε τα αποτελέσματά σας. Εάν νομίζετε ότι μπορείτε να πιέσετε περισσότερο τον εαυτό σας μετά από μερικές εβδομάδες, αυξήστε την ένταση της προπόνησης και συνεχίστε να γυμνάζεστε σύμφωνα με το πρόγραμμά σας. Η θέσπιση στόχων που είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα μπορεί να είναι απογοητευτική, οπότε θέστε μικρούς, εφικτούς στόχους και
προχωρήστε από εκεί.
Προγραμματίστε ημέρα ξεκούρασης
Αποφύγετε την εξάντληση από την προπόνηση όταν ξεκινάτε μια νέα προπόνηση ολόκληρου του
σώματος δίνοντας στον εαυτό σας αρκετό χρόνο για ξεκούραση. Αν το σώμα και το μυαλό σας δεν έχουν
την ευκαιρία να ξεκουραστούν και να ανακάμψουν από τη νέα ρουτίνα, όχι μόνο δεν θα αποκομίσετε τα
μέγιστα σωματικά και ψυχικά οφέλη της άσκησης, αλλά μπορεί να τραυματιστείτε. Αναγνωρίστε τα όριά
σας και προγραμματίστε το να γυμνάζεστε μόνο 3 μέρες την εβδομάδα αν μόλις ξεκινάτε. Αν είστε ήδη
πολύ δραστήριες, προγραμματίστε τουλάχιστον μία ολόκληρη ημέρα ξεκούρασης ώστε το σώμα σας να
μπορέσει να αναρρώσει.
Ακολουθήστε ένα υγιεινό πρόγραμμα διατροφής
Φροντίστε να τρώτε μια ποικιλία υγιεινών, ενεργειακών τροφών που υποστηρίζουν τη ρουτίνα
προπόνησής σας. Η μείωση υπερβολικών θερμίδων μπορεί να είναι επικίνδυνη και ίσως εμποδίσει να
αποκομίσετε τα μέγιστα από τις προπονήσεις ολόκληρου του σώματος. Σκεφτείτε να ρωτήσετε τον
προπονητή σας για το Πρόγραμμα Διατροφής Curves για να βεβαιωθείτε ότι η διατροφή σας υποστηρίζει τους νέους στόχους σας. Η προπόνηση γυναικών στα Curves είναι βολική, συνδυάζοντας ενδυνάμωση, καρδιοαναπνευστική άσκηση και διατάσεις – όλα μέσα σε μόλις 30 λεπτά – για να ενδυναμώσει ολόκληρο το σώμα σας. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα Curves και τις ολοκληρωμένες προπονήσεις που παρέχει ο Κύκλος των Curves επισκεφθείτε το Γιατί Curves .
Υγεία
Όλη η αλήθεια για τα ωάρια : Μύθοι και πραγματικότητα
Ο Γιάννης Πράπας, MD-PhD, καθηγητής Μαιευτικής-Γυναικολογίας ΑΠΘ, μας εξηγεί πώς το μεγαλύτερο κύτταρο στο σώμα μας και το μόνο που μπορεί να γίνει ορατό χωρίς μικροσκόπιο , το ωάριο, είναι απαραίτητο για την αρχή μιας νέας ζωής.
Το ωάριο είναι ένα από τα πολυτιμότερα κύτταρα του γυναικείου οργανισμού και
βρίσκεται στην ωοθήκη από τη στιγμή της δημιουργίας του, κατά την εμβρυική ζωή
της γυναίκας, μέχρι την ημέρα της ωοθυλακιορρηξίας ή της ατρησίας (καταστροφής)
του. Δυστυχώς, οι γνώσεις των γυναικών για τις ωοθήκες τους και τα ωάρια ιστορικά
ήταν και παραμένουν περιορισμένες και προέρχονταν από τις προφορικές συζητήσεις
με τις μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκες, δεδομένου ότι το μάθημα της σεξουαλικής
διαπαιδαγώγησης ήταν ταμπού και απουσίαζε παντελώς από τη διδακτέα ύλη του
σχολείου.
Η δημιουργία των ωαρίων
Τα ωάρια στις γυναίκες δημιουργούνται όταν είναι στην κοιλιά της μητέρας τους (3ος
-7ος μήνας κύησης). Την περίοδο αυτή δημιουργούνται 5-7 εκατομμύρια ωάρια. Στη
συνέχεια, ο οργανισμός σταδιακά απορρίπτει αυτά που δε θεωρεί καλής ποιότητας,
ώστε την ημέρα της γέννησής τους οι γυναίκες να έχουν στις ωοθήκες (θήκες αυγών)
τους περίπου 1 εκατομμύριο ωάρια. Έκτοτε, και σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, οι
γυναίκες δεν μπορούν να δημιουργήσουν καινούρια ωάρια, ενώ σταθερά
καταναλώνουν κάθε μήνα περίπου 1.000. Από αυτά τα 1.000 ωάρια, στη διάρκεια της
αναπαραγωγικής ηλικίας μπορεί να ωριμάσουν και να δώσουν εγκυμοσύνη μόνο 1-2
σε κάθε κύκλο. Όλα τα υπόλοιπα υφίστανται ατρησία και εκφυλίζονται. Η διαδικασία
αυτή είναι μη αναστρέψιμη και γενετικά προκαθορισμένη από γονίδιο που βρίσκεται
στο χρωμόσωμα Χ. Έτσι, την ημέρα της εμμηναρχής (όταν αρχίζει η περίοδος) στις
ωοθήκες των γυναικών έχουν μείνει περίπου 450 χιλιάδες ωάρια τα οποία θα
καταναλωθούν σε 450 εμμηνορρυσιακούς κύκλους. Η μόνη περίοδος που εικάζεται
ότι δεν καταναλώνονται μαζικά ωάρια είναι η περίοδος της εγκυμοσύνης. Από τα
παραπάνω δεδομένα γίνεται αντιληπτό, ότι η αναπαραγωγική ηλικία της γυναίκας
διαρκεί μέχρι τα 43 χρόνια της, ενώ για κάθε προηγηθείσα τελειόμηνη κύηση κερδίζει
έναν επιπλέον χρόνο γονιμότητας. Έτσι, στο βιβλίο Guiness αναφέρεται μία Ινδιάνα
που έμεινε έγκυος στην ηλικία των 64 χρόνων, πλην, όμως, είχε ήδη γεννήσει 29
παιδιά. Ωάρια στην ωοθήκη (1.000-2.000) μπορεί να υπάρχουν και στη διάρκεια της
εμμηνόπαυσης, όμως δεν είναι λειτουργικά, είναι κακής ποιότητας και δεν απαντούν
στις ορμόνες.
Υπάρχει πάντα δυνατότητα θεραπευτικής υποβοήθησης
Το ωάριο είναι από τα μεγαλύτερα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού,
δημιουργείται στην εμβρυική ηλικία και αποθηκεύεται στην ωοθήκη σε άωρη μορφή
μέχρι τη στιγμή της έναρξης ωρίμανσης και κατανάλωσης που καθορίζεται από τις
ορμόνες του εγκεφάλου. Η δημιουργία όλων των ωαρίων πριν από τη γέννηση και η
αποθήκευσή τους στην ωοθήκη προσφέρουν το πλεονέκτημα πως οτιδήποτε συμβεί
στη ζωή της γυναίκας (ασθένειες, φυσικά φαινόμενα κ.λπ.), πλην χειρουργικής
επέμβασης, τα ωάρια δεν επηρεάζονται και υπάρχει δυνατότητα θεραπευτικής υποβοήθησης σε περίπτωση προβλήματος. Αντίθετα, το μειονέκτημα είναι ότι όταν
αυτά καταναλωθούν, δεν υπάρχει καμία δυνατότητα δημιουργίας νέων.
Πότε αρχίζει να μειώνεται η ποιότητα των ωαρίων
Αναμφισβήτητα, η ηλικία δείχνει την ποιότητα των ωαρίων. Όσο μεγαλύτερη η
ηλικία τόσο αυξάνει το ποσοστό κακής ποιότητας των ωαρίων που υπάρχουν στις
ωοθήκες. Για παράδειγμα αναφέρεται ότι, εάν μία ωοθήκη έχει 100 ωάρια και η
ηλικία της γυναίκας είναι 27 ετών (pick γονιμότητας), τότε θεωρούμε ότι τα 70 από
αυτά (δηλαδή το 70%) είναι καλής ποιότητας. Αντίθετα, στα 100 ωάρια γυναίκας
ηλικίας 40 ετών, το ποσοστό καλής ποιότητας πέφτει στο 20%-30%. Η ποσοστιαία
πτώση της ποιότητας των ωαρίων αρχίζει ελαφρά από την ηλικία των 30 χρόνων,
επιδεινώνεται μετά τα 35 και είναι απότομη μετά τα 40.
Που οφείλεται η μείωση της ποιότητας των ωαρίων
«Δύο είναι οι επικρατέστερες θεωρίες γι’ αυτό» εξηγεί ο καθηγητής μαιευτικής-
γυναικολογίας ΑΠΘ Γιάννης Πράπας, MD-PhD και συνεχίζει: Η πρώτη θεωρεί ότι τα
προβληματικά ωάρια είναι από τη γέννησή τους προβληματικά, ωριμάζουν πιο
δύσκολα, γενετικά είναι αμφίβολης ικανότητας (αποβολές) και ο οργανισμός δεν τα
χρησιμοποιεί, επειδή αρχικά προτιμά τα καλής ποιότητας, τα οποία ωριμάζουν πιο
εύκολα, με μικρότερες δόσεις ορμονών και είναι γενετικά ασφαλή. Η άλλη άποψη
αφορά στο ότι με την πάροδο του χρόνου ο μεταβολισμός των κυττάρων που θρέφουν
τα ωάρια (κοκκώδη κύτταρα, κύτταρα διαφανούς ζώνης κ.λπ.) αλλοιώνεται αρνητικά
και σε συνδυασμό με τις επίκτητες μεταλλάξεις που συμβαίνουν de facto στη ζωή του
ανθρώπου οδηγεί στην πτώση της ποιότητα των ωαρίων.»
Οι παράγοντες μέτρησης
Ο κανόνας της διερεύνησης θεωρεί ότι η ορμόνη AMH (Antimullerian Hormone),
που ελέγχεται στο αίμα μας, δείχνει την ποσότητα των ωαρίων που υπάρχουν στις
ωοθήκες, ενώ η ηλικία της γυναίκας μας δείχνει την ποιότητά τους
Οι κανόνες της γονιμότητας
Χρονικά η πιθανότητα επίτευξης εγκυμοσύνης εξαρτάται από την ημέρα της
ωοθυλακιορρηξίας και τη συνύπαρξη σπερματοζωαρίων εντός των σαλπίγγων. Το
ωάριο από τη στιγμή της ωοθυλακιορρηξίας και την είσοδό του στη σάλπιγγα είναι
διαθέσιμο προς γονιμοποίηση από το σπερματοζωάριο. Η διαθεσιμότητα αυτή
διαρκεί περίπου 6-8 ώρες και στη συνέχεια κλείνει τις πύλες εισόδου. Αντίθετα, το
σπερματοζωάριο διατηρεί τη γονιμοποιητική του ικανότητα μέχρι 96 ώρες. Κατά
συνέπεια, όπως και στη ζωή, το σπερματοζωάριο είναι αυτό που περιμένει για πολλές
ώρες σε “επιφυλακή’’, ώστε να διεισδύσει εντός του ωαρίου. Έτσι, σε όλες τις
μεθόδους γονιμοποίησης (σεξουαλική επαφή, σπερματέγχυση, εξωσωματική
γονιμοποίηση) το 6ωρο διαθεσιμότητας του ωαρίου πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο κανόνας της συχνότητας σεξουαλικών επαφών για
την επίτευξη εγκυμοσύνης είναι από τη 10η έως την 20ή ημέρα του κύκλου, μία
επαφή ανά τριήμερο. Με τον τρόπο αυτόν, είμαστε σίγουροι ότι όταν εμφανιστεί η
διαθεσιμότητα του ωαρίου, θα υπάρχουν κινητά σπερματοζωάρια στη σάλπιγγα ικανά να
γονιμοποιήσουν το πιθανά καλό ωάριο.
Σε ποια ηλικία πρέπει να καταψύχονται τα ωάρια;
Η κατάψυξη ωαρίων θεωρείται πλέον επέμβαση ρουτίνας, ενώ η κατάψυξη
ωοθηκικού ιστού είναι μέθοδος σε ερευνητική φάση. Βάσει της ελληνικής
νομοθεσίας η διατήρηση και χρήση των κατεψυγμένων ωαρίων επιτρέπεται μέχρι την
ηλικία των 54 χρόνων. Έτσι, με τη μέθοδο της κατάψυξης των ωαρίων υπάρχει η
δυνατότητα τεκνοποίησης μέχρι αυτή την ηλικία, δεδομένου ότι η δυνατότητα της
μήτρας να κυοφορήσει δεν επηρεάζεται από την ηλικία της γυναίκας.
Για την κατάψυξη των ωαρίων η καλύτερη περίοδος είναι η ηλικία κάτω των
35 ετών και η γυναίκα πρέπει να υποβληθεί σε εξωσωματική γονιμοποίηση για τη
λήψη τους. Τα ωάρια που συλλέγονται υποβάλλονται σε ειδική επεξεργασία
κατάψυξης, η οποία ονομάζεται υαλοποίηση (vitrification). Η μέθοδος αυτή που
άρχισε να εφαρμόζεται στην Ελλάδα από τις αρχές του 2004, από την ομάδα του
Κέντρου Εξωσωματικής Γονιμοποίησης IAKENTRO, έχει το προτέρημα ότι η
επιβίωση των καταψυχθέντων ωαρίων κατά την απόψυξη ξεπερνά το 96%, ενώ τα
ποσοστά επίτευξης εγκυμοσύνης είναι παρόμοια με τα αντίστοιχα των φρέσκων
ωαρίων, μας εξηγεί ο καθηγητής μαιευτικής-γυναικολογίας ΑΠΘ Γιάννης Πράπας,
MD-PhD.
Αυξημένες οι πιθανότητες για επίτευξη της εγκυμοσύνης
Από τα στατιστικά μας, και αντίστοιχα άλλων μεγάλων κέντρων της Ευρώπης και
της Αμερικής, φαίνεται ότι μία γυναίκα μέχρι 35 ετών εάν συλλέξει με τη μέθοδο της
εξωσωματικής και καταψύξει 18-20 ωάρια, έχει πιθανότητες μελλοντικής επίτευξης
εγκυμοσύνης 75%-80%, που είναι αντίστοιχες με ό,τι συμβαίνει στη φύση. Ο αριθμός
αυτός των ωαρίων μπορεί να επιτευχθεί με μία προσπάθεια εξωσωματικής
γονιμοποίησης ή σε ορισμένες περιπτώσεις με δύο. Δεν υπάρχουν πολλά δεδομένα
για γυναίκες που κάνουν κατάψυξη σε ηλικίες μεγαλύτερες των 35 ετών, πλην όμως,
τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά σε όσες κάνουν κατάψυξη ωαρίων σε ηλικία
άνω των 40 ετών, λέει ο Καθηγητής.
Βάσει των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών των τελευταίων ετών, όσες δεν έχουν
αποκτήσει παιδί μέχρι την ηλικία των 32 ετών θα πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται
σοβαρά την κατάψυξη ωαρίων, ώστε να διατηρήσουν ακέραιες τις πιθανότητες
επίτευξης εγκυμοσύνης. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που Εταιρείες-κολοσσοί (Amazon
και Google) προσφέρουν ως bonus δωρεάν στις υπαλλήλους τους 2-3 κύκλους
εξωσωματικής γονιμοποίησης για κατάψυξη των ωαρίων τους.
Ιωάννης Πράπας Καθηγητής Γυναικολογίας και Μαιευτικής ΑΠΘ
-
Videos
Πέγκυ Μουζάκη | 3 Βήματα που μπορείς να κάνεις όταν νιώθεις οτι είσαι έτοιμη/ος να “εκραγείς”!
-
Videos
Η ιστορία του BusinessWoman
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
Οι startup που “μαγνητίζουν” | Στεφανία Φράρου
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
Παναγιώτα Μαθιουδάκη | Ανακαλύπτοντας την ομορφιά…
-
Videos
Πέγκυ Μουζάκη | Επικοινωνία και Συγκρούσεις με Αποδοχή, Κατανόηση και Σεβασμό
-
Videos
Πέγκυ Μουζάκη | 5 Αλήθειες για να επικοινωνήσουμε με κάποιον άνθρωπο
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
Οι startup που “μαγνητίζουν” | Μαριλένα Πατέρα
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
Οι startup που “μαγνητίζουν” | Μαρίνα Προκοϊωσήφη