Ψυχολογία

Πώς να αντιμετωπίσεις όσους σε πληγώνουν;

Δεν είναι αυτό που συμβαίνει που πονάει τους ανθρώπους. Αυτό που πονάει τους ανθρώπους είναι το πως αντιλαμβάνονται αυτό που συμβαίνει.

Πάρα πολλοί άνθρωποι στην καθημερινότητα νιώθουν πληγωμένοι. Θα δεις καθημερινά ανθρώπους να παραπονιούνται για το πως συμπεριφέρθηκε ο φίλος, ο συνεργάτης, ο σύντροφος κ.ο. Θα ακούσεις να λένε “Νιώθω πληγωμένος”

Και ενώ, μπορεί να αφορά ένα γεγονός το οποίο διαρκεί μερικά λεπτά ή να είναι απλά μια στιγμή, είναι κάτι που πολλές φορές, πολλοί άνθρωποι το κουβαλούν για μια ολόκληρη ημέρα, ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο και κάποιοι μια ολόκληρη ζωή. Μια ολόκληρη ζωή, καθορίζεται από ένα γεγονός το οποίο συνέβη κάποια στιγμή..

Γιατί να νιώθεις πληγωμένος;

Και η ερώτηση είναι γιατί; Για ποιον λόγο να επιλέξω, να καθοριστεί η ζωή μου από κάτι που έγινε μια δεδομένη στιγμή στο παρελθόν, που αν θέλεις μπορεί να είναι και ένα τυχαίο συμβάν.

Και θα μου πεις “Μάνο είναι τυχαίο συμβάν αν σου μιλούν με άσχημο τρόπο επανειλημμένως; Εάν ο πατέρας σου ή η μητέρα σου δεν σε σέβεται; Αν ο συνεργάτης σου σε υποβιβάζει; Εάν ο σύντροφος σου δεν σε λαμβάνει υπόψη;”

Προτού λοιπόν πάμε στο τι χρειάζεται να κάνεις, ποιες είναι οι λύσεις που σου προτείνω να εφαρμόσεις, και να δεις πώς αλλάζουν τα πράγματα, θα ήθελα πρώτα να κατανοήσουμε .

Καταρχήν, τι σημαίνει “Με πλήγωσαν”;

Δεύτερον, εντάξει ο άλλος κάνει αυτό που κάνει, εγώ τι κάνω σε σχέση με τη ζωή μου; Για ποιον λόγο εγώ αφήνω περιθώριο στους άλλους να με πληγώσουν; Για ποιον λόγο να νιώθω πληγωμένος; Τι θα μου προσφέρει; Τι θα μου δώσει; Τι εξυπηρετώ εκείνη την στιγμή υιοθετώντας μια συμπεριφορά; Κι εντάξει να το κάνω για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Μπορεί να χρειάζομαι τον χρόνο μου, είναι ok. Αλλά αξίζει, και είναι πιο σημαντικό η συμπεριφορά ενός άλλου ανθρώπου, όποιος κι αν είναι αυτός, να καθορίσει την δική μου τη ζωή;

Ποιος βιώνει τον πόνο στο τέλος της ημέρας;

Και στο τέλος της ημέρας; Το κόστος και τον πόνο της δικιάς μου ζωής, ποιος καλείται να τον διαχειριστεί;

Ποιος θα στριφογυρνάει το βράδυ στο κρεβάτι του; Ποιος θα βιώνει αρνητικά αποτελέσματα γιατί φοβάται να πάει παρακάτω, φοβάται να αποφασίσει, φοβάται να κάνει πράγματα τα οποία θα τον οδηγήσουν στη ζωή που θέλει; Αυτός ο άλλος ή εγώ;

Στην ουσία αυτό που θέλω να πω είναι το εξής:

Τελικά ποιος μας πληγώνει; Οι άλλοι με τις συμπεριφορές τους ή εμείς με την αντίληψη μας και το πως σεβόμαστε, το πως αγαπάμε, το πως υποστηρίζουμε, το πως θρέφουμε, το πως εκπαιδεύουμε, το πως αναπτύσσουμε, το πως εξελίσσουμε τον εαυτό μας, έτσι ώστε ότι και να κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, εμείς να είμαστε πιο δυνατοί;

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Στο τέλος της ημέρας αυτό που μετράει είναι το ποιοι είμαστε εμείς.

Ότι κι αν νιώθεις τώρα σε σχέση με ένα γεγονός, ακόμα κι αν νιώθεις πληγωμένος, δεν έχει να κάνει με τους άλλους, έχει να κάνει με εσένα.

Αν λοιπόν ανήκεις σε εκείνη την ομάδα των ανθρώπων που νιώθουν ότι πληγώνονται, τότε γράψε πιο κάτω τα σχόλια σου και μοιράσου μαζί μας, τι είναι αυτό που θα ήθελες για να βοηθηθείς.

Δεν παίζει ρόλο αν θα πετύχεις ή αν θα αποτύχεις

Και να θυμάσαι δεν παίζει ρόλο αν θα πετύχεις ή αν θα αποτύχεις. Είναι μέρος της διαδικασίας να αποτύχουμε. Θα πρέπει να αποτύχουμε. Και ξέρω σε πολλούς δεν αρέσει το πρέπει, δεν το θέλουν, αλλά είναι μέρος της ζωής.

Το πρόβλημα δεν είναι στα γεγονότα, ούτε στα πρέπει. Το πρόβλημα είναι πως εμείς τα αντιλαμβανόμαστε.

Όλοι περνάμε δυσκολίες στην καθημερινότητα μας. Θα γίνουν κάποια πράγματα στραβά. Θα συναντήσουμε ανθρώπους οι οποίοι είναι ότι να’ ναι, γεμάτοι παραλογισμούς. Θα θυμώσουμε. Θα φοβηθούμε. Όλα θα τα νιώσουμε. Εννοείται. Το θέμα είναι να έχουμε την γνώση και την δυναμική, ώστε να μπορούμε να φεύγουμε από αυτό, και να μην μας βυθίζει μέσα εκεί.

Συναισθηματική Νοημοσύνη

Κι εκεί έρχεται αυτό που λέμε συναισθηματική νοημοσύνη, που είναι η δυνατότητα μας να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα με έναν διαφορετικό τρόπο.

Γι’ αυτό συνέχεια λέω, μην προσπαθείς να λύσεις αυτό που σε απασχολεί, είναι το τελευταίο πράγμα που πρέπει να σε απασχολεί. Αυτό που χρειάζεται είναι να διευρύνουμε την συνειδητότητα μας, και να ενεργοποιήσουμε τον εγκέφαλο μας.

Ας δούμε ένα παράδειγμα:

Αν πάω στο Super Market και πάρω 20 kg ψώνια και δεν μπορώ να τα σηκώσω φταίνε τα ψώνια; Ή μήπως φταίω εγώ που δεν είμαι τόσο γυμνασμένος ώστε να σηκώσω αυτά τα ψώνια;

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να εκπαιδευτούμε.

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να γυμναστούμε συναισθηματικά.

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να εκπαιδεύσουμε το μυαλό μας.

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να διευρύνουμε την αντίληψη μας και την συνειδητότητα μας.

Και όταν στη ζωή, καλούμαστε αντικειμενικά να ζήσουμε συγκεκριμένα γεγονότα, τα λέμε “Βουνό” και λέμε, “Πω πω τι περνάω”. Όχι. Δεν περνάμε τίποτα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ξεχάσαμε να γυμναστούμε.

Γύμνασε τον εγκέφαλο σου

Και αυτό είναι κάτι το οποίο είναι μακροπρόθεσμο αλλά μην το παραμελήσεις.

Μην σταματάς να εκπαιδεύεσαι. Και ξέρεις τι; Από την στιγμή που φέρεις τα πρώτα αποτελέσματα, μετά άρχισε να μπαίνεις όλο και πιο βαθιά στο παιχνίδι, μην κάτσεις παρατηρητής στις πληροφορίες του πρώτου επιπέδου. Μπες πιο βαθιά. Πάρε ένα πρόγραμμα το οποίο θα σε βοηθήσει.

Εμένα αυτό που μου άλλαξε τη ζωή ήταν οι εκπαιδεύσεις. Δεν μου τα άλλαξαν ούτε οι μηχανές, ούτε τα αμάξια, ούτε τα hobbies, τίποτα..

Οι εκπαιδεύσεις μου δίνουν την δυνατότητα, να μπορώ να τα κάνω όλα αυτά, επί πολύ περισσότερο απ’ ότι τα έκανα στο παρελθόν. Γιατί μου άνοιξαν το μυαλό.

Άρα λοιπόν τι θέλω να σου πω; Μείνε εδώ. Εστίασε. Εφάρμοσε. Ανέβα επίπεδο. Μόλις ανέβεις επίπεδο φρόντισε να πάρεις και τις εκπαιδεύσεις του αντίστοιχου επιπέδου και πήγαινε παρακάτω.

Υπό-αποτελέσματα

Το να νιώθεις πληγωμένος σε βάζει σε μια θέση υπό. Και όταν στη ζωή , ζεις υπό τότε θα φέρνεις και υπό-αποτελέσματα. Και όσο φέρνεις υπό-αποτελέσματα θα ενισχύεις αυτή την πληγή που πρακτικά τη νιώθεις μέσα σου. Αλλά είναι θεωρητική πληγή, δεν είναι πρακτική. Γιατί την δημιουργούμε με το μυαλό μας.

Τι χρειάζεται να κάνεις λοιπόν;

Μακροπρόθεσμα γύμνασε τον εγκέφαλο σου.

#1 Πιάσε τον άνθρωπο που νιώθεις πληγωμένος και μίλησε του στα ίσα.

Κοίτα τον στα μάτια και πες του αυτό που νιώθεις. Μην του ρίξεις ευθύνες. Όχι. Κράτησε το πάνω σου: “Εγώ νιώθω έτσι. Εγώ νιώθω πληγωμένος. Μπορεί να είμαι λάθος. Μπορεί και όχι. Αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής. Νιώθω έτσι. Θα ήθελα και θα εκτιμούσα αν αυτό το έκανες κάπως διαφορετικά. Είσαι ok;” Μην του πεις ότι πρέπει να το κάνει, άφησέ τον να επιλέξει. Και αφού επιλέξει, επίλεξε αν αυτός ο άνθρωπος είναι για εσένα ή όχι.

“Μάνο πολύ ωραία αλλά αυτός είναι ο πατέρας μου ή η μητέρα μου. Τι να κάνω;”

#2 Φύγε

Ποιος σε κρατάει σε ένα περιβάλλον το οποίο είναι περιοριστικό για εσένα; Εγώ; Η μάνα σου; Ο πατέρας σου; Ή το κράτος;

Κι όταν λέω φύγε δεν εννοώ να αλλάξεις ήπειρο. Το σημαντικό είναι να φύγεις συναισθηματικά.

“Μάνο τι λες τώρα; Εκεί είμαι βολεμένος. Τρώω. Πίνω. Έχω συναισθηματική ασφάλεια. Πώς θα το κάνω;”

#3 Ξεβολέψου

Δεν μπορείς να γνωρίσεις νέους τόπους όντας στο ίδιο λιμάνι. Κάποτε είχα την τύχη να γνωρίσω έναν εξαιρετικά πετυχημένο άνθρωπο και μου είπε “Οι περισσότεροι άνθρωποι στην Ελλάδα γεννιούνται σε μία περιοχή, μεγαλώνουν σε αυτή την περιοχή, πεθαίνουν σε αυτή την περιοχή. Και δεν ξέρουν τι συμβαίνει εκεί πέρα έξω”

Καλώς ή κακώς, υπάρχουν κάποια πρότυπα που τα κουβαλάμε μαζί μας για πάρα πολλά χρόνια. Έτσι λοιπόν αφού φύγεις, αν τελικά φύγεις..

#4 Εκπαιδεύσου για να μπορείς να παράγεις πιο δυνατά και πιο μεγάλα αποτελέσματα.

#5 Εφάρμοσε τα παραπάνω βήματα.

#6 Συνδέσου με τους κατάλληλους ανθρώπους.

Αν έχεις βρει αξία σε αυτά που έχω μοιραστεί μαζί σου:

Εφάρμοσε τα παραπάνω βήματα για να έχεις τώρα κάποια αποτελέσματα .

Διεύρυνε την συνειδητότητα σου και ενεργοποίησε τον εγκέφαλο σου, για να έχεις μόνιμα απεριόριστα και θαυματουργικά αποτελέσματα.

Γιατί στο τέλος της ημέρας ο εγκέφαλος είναι αυτός που δίνει εντολή τι θα κάνεις και τι όχι. Ακόμα και αυτό που λέμε, η δύναμη της θέλησης, η αντίσταση της αλλαγής, και όλα αυτά, προέρχονται από τον ίδιο σου τον εγκέφαλο.

Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι δεν υπάρχει μόνο ένας εγκέφαλος. Υπάρχουν τρεις. Οπότε χρειάζεται να μάθεις όλο αυτό το παιχνίδι πως παίζεται, για να μπορείς να το παίξεις και μόνο όταν ξέρεις πως παίζεται το παιχνίδι μπορείς να νικήσεις.

Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις απλά θα χάσεις και αν νικήσεις θα είναι θέμα τύχης.

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!

Πηγή: https://www.manolisischakis.gr/pligomenos/

Ψυχολογία

Είσαι Αληθινός ή Συμβατικός Γονιός;

Είσαι αληθινός ή συμβατικός γονιός?

Ανησυχώντας για την απειρία των παιδιών τους, που μπαίνουν στον κόσμο των ενηλίκων, οι γονείς γίνονται προστατευτικοί, μερικές φορές μάλιστα υπερπροστατευτικοί. Φοβούνται, επίσης, πράγμα απόλυτα φυσικό και κατανοητό, μήπως «χάσουν» τα παιδιά τους καθώς αυτά μεγαλώνουν. Αυτή η αναπτυσσόμενη ανεξαρτησία του παιδιού μπορεί να παρομοιαστεί με ένα διαστημόπλoιο, που πρέπει να βγει έξω από το πεδίο βαρύτητας της γης,προκειμένου να πραγματοποιήσει το ταξίδι του.Το παιδί πρέπει να απομακρυνθεί από το πεδίο επιρροής της μητέρας του,ώστε να μπορέσει να βρει το δικό του δρόμο.Ο έφηβος σ’αυτό το ταξίδι κάνει ένα βήμα πιο πέρα ξεφεύγοντας απ’την «τροχιά» της οικογένειας.

Kάποια στιγμή στη ζωή μας, το επιλέξαμε ή όχι, γίναμε γονείς. Κρατήσαμε ένα όμορφο πλασματάκι στα χέρια μας, που άλλαξε τη ζωή μας και μας έκανε να τη δούμε μέσα από μια νέα προοπτική.

Κάποιοι από μας καταλάβαμε ότι η ζωή μας δεν μπορεί να είναι πια ποτέ η ίδια. Κάποιοι άλλοι τρομοκρατηθήκαμε, όταν το καταλάβαμε αυτό και ψάξαμε απεγνωσμένα για εναλλακτικές λύσεις. Κάποιοι προσαρμοστήκαμε στις αλλαγές ,που φέρνει ένα νέο μέλος στην οικογένειά μας, αλλά κάποιοι αρνηθήκαμε να δεχτούμε την αλήθεια και την αλλαγή και χτίσαμε ένα ψεύτικο κόσμο για να την υπομείνουμε. Μερικοί από εμάς δέχτηκαν κάπως νομικιστικά και διδασκαλικά το ρόλο τους. Πίστεψαν δηλαδή, ότι το να είσαι γονιός σημαίνει ότι είσαι πάνω σε ένα θρόνο δικαστικό, εξουσιαστικό που αποφασίζεις εσύ για τα πάντα και τα παιδιά σου ως κατηγορούμενοι στο εδώλιο, απλά υπακούν. Πραγματικά δε γνωρίζω πώς δημιουργήσαμε αυτή την αντίληψη, αλλά γνωρίζω στα σίγουρα, ότι έχει πολλούς οπαδούς και βασιλεύει μέσα σε πολλά σπίτια. Οι γονείς αυτοί έχασαν το αληθινό τους πρόσωπο, έπαψαν να είναι αληθινοί. Φόρεσαν τη μάσκα του άμεμπτου κριτή, που πρέπει να ”κοντρολάρει” τα πάντα και να τα κρατά υπό την εξουσία του. Όλα αυτά από το φόβο μήπως χάσουν το γονεΐκό σεβασμό και την εξουσία πάνω στα παιδιά τους.

Αυτό όμως που αξίζει να θυμόμαστε είναι ότι ο άνθρωπος που φοβάται, ουσιαστικά αισθάνεται ανασφαλής και μη επαρκής. Δεν τα έχει βρεί πραγματικά με τον εαυτό του. Όποιος είναι σίγουρος για τον εαυτό του δεν αισθάνεται φόβο και ανασφάλεια. Δε φοβάται να είναι ο εαυτός του. Να είναι αληθινός.

Να σέβεται την ελευθερία του παιδιού του. Να σέβεται τις ιδιαιτερότητες και τα ταλέντα του. Να καταλαβαίνει τις αδυναμίες του και να μένει κοντά του υπομονετικά ως καλός προπονητής, να το εκπαιδεύει και να το δυναμώνει. Δεν ντρέπεται για το παιδί του γιατί δεν είναι σαν αυτόν. Γιατί υστερεί σ΄ αυτά, που ο ίδιος ο γονιός είναι δυνατός. Καταλαβαίνει την ιδιαιτερότητά του και το προτρέπει να είναι ο εαυτός του και να εκφράζεται ελεύθερα.

Αυτός ο γονιός δε ντρέπεται να παραδέχθεί τα λάθη τα δικά του μπροστά στο παιδί του και να ζητήσει συγγνώμη.

Έτσι διδάσκει στο παιδί του ότι στη ζωή μπορεί να κάνουμε λάθη, άλλα η συνειδητοποίηση των λαθών μας και η διόρθωσή τους βρίσκεται μέσα στη διαδικασία ωρίμανσης μας στη ζωή. Ο αληθινός γονιός επικοινωνεί ειλικρινά με το παιδί του .Ως καλός ακροατής το ακούει , το αφουγκράζεται ,ακόμα και αν οι χτύποι της καρδιάς του δεν ταιριάζουν τους δικούς του. Σέβεται τις επιλογές του παιδιού του, αν και ο ίδιος θα επέλεγε διαφορετικά. Ο αληθινός γονιός δεν χρησιμοποιεί το παιδί για το δικό του συμφέρον ή για τη δική του εγωΐστική ικανοποίηση. Γνωρίζει καλά ότι δεν είναι ιδιοκτησία του, απλά βρίσκεται κοντά του να το προετοιμάσει για την ενηλικίωση, δίνοντάς του απροΰπόθετα την αγάπη του. Αυτή την απροϋποθέτη αγάπη, που είναι το θεμέλιο για μια επιτυχημένη και ευτυχισμένη ζωή.

Δε χειραγωγεί το παιδί του, δε το ”δένει” συναισθηματικά κοντά του. Το ωθεί στη ανεξαρτητοποίησή του. Η αληθινή αγάπη στα παιδιά μας δεν έχει ίχνος συναισθηματικής εξάρτησης. Οι γονείς χαίρονται να τα βλέπουν να ανεξαρτοποιούνται λίγο λίγο και να οδηγούνται στην συναισθηματική ωριμότητα.

Τα παιδιά των γονέων, που τα ”δέσμευσαν” συναισθηματικά συνήθως γίνονται φοβισμένα και ανασφαλή. Δεν καταφέρνουν να δημιουργήσουν τη δική τους ανεξάρτητη προσωπικότητα. Δε βρίσκουν την ταυτότητά τους, βουλιάζουν μέσα στους φόβους και τις ανασφάλειες των γονέων τους.

Αγαπητοί μου ας αποφασίσουμε όλοι μας να γίνουμε αληθινοί γονείς. Να παλέψουμε με τους δικούς μας φόβους και τις ανασφάλειες και να γίνουμε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας. Ας αφήσουμε τα παιδιά μας να γίνουν ανεξάρτητα .Να χαίρονται την ελευθερία τους και να απολαμβάνουν τους καρπούς των επιλογών τους. Μη πιστεύετε, ότι θα τα χάσετε, όταν γίνουν ανεξάρτητα .

Μια μητέρα , που μεγάλωσε μόνη τα παιδιά της, μου έλεγε, ότι είχε το δίλημμα , αν θα έπρεπε να τα αφήσει να ανεξαρτοποιηθούν από αυτήν, μήπως και τα χάσει και μείνει μόνη της στη ζωή. Όμως νίκησε το φόβο και μεγάλωσε ανεξάρτητα παιδιά , όμως με αρχές και ήθος. Το αποτέλεσμα ήταν ότι όσο ελεύθερα και ανεξάρτητα γίνανε ,τόσο εκτίμησαν την ελευθερία, που τους πρόσφερε η μητέρα τους και με τη θέληση τους παραμένουν ”τριγύρω” της, απολαμβάνοντας συγχρόνως τις δικές τους ελεύθερες επιλογές.

Υγεία

Γυναικεία Κατάθλιψη

Προνόμιο γένους θηλυκού, αφού έχει στόχο τουλάχιστον μια στις οκτώ γυναίκες σε κάποια φάση της ζωής τους, δικαίωμα κάθε μίας από εμάς…να το ξεπεράσει.

Η κατάθλιψη είναι μια ψυχική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από έντονα συναισθήματα λύπης, απαισιοδοξίας, απελπισίας, ενοχής και απώλεια ενδιαφέροντος για τη ζωή. Αποτελεί μια από τις πιο συνηθισμένες ψυχικές ασθένειες της εποχής μας και μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, φύλου, κοινωνικοοικονομικής κατάστασης ή εθνικότητας. Συχνά αποτελεί μια παροδική ατομική αντίδραση σε θλιβερά γεγονότα όπως ο θάνατος προσφιλούς προσώπου, το διαζύγιο ή μια επαγγελματική αποτυχία.

Γυναικεία κατάθλιψη VS ανδρικής

Η κατάθλιψη εμφανίζεται σε διπλάσιο ποσοστό στις γυναίκες από ότι στους άνδρες. Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, περίπου 20% των γυναικών και 10% των ανδρών θα εμφανίσουν κατάθλιψη. Οι γυναίκες θεωρούνται ομάδα υψηλού κινδύνου λόγω των ορμονικών αλλαγών κατά τη διάρκεια του έμμηνου κύκλου, της εγκυμοσύνης και της εμμηνόπαυσης. Άλλοι παράγοντες που ευνοούν την εκδήλωση της κατάθλιψης στις γυναίκες είναι το εργασιακό στρες, οι οικογενειακές υποχρεώσεις και οι κοινωνικοί ρόλοι. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι ανύπαντρες μητέρες έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να εμφανίζουν κατάθλιψη. Η νόσος μπορεί να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική αγωγή (αντικαταθλιπτικά φάρμακα), ψυχοθεραπεία ή συνδυασμό των δύο μεθόδων. Η κατάθλιψη θεραπεύεται, αρκεί να ζητήσει ο ασθενής βοήθεια. Σημαντικό ρόλο παίζει και η συναισθηματική υποστήριξη της γυναίκας από τα οικεία της πρόσωπα. Η καταθλιπτική γυναίκα πρέπει να αντιμετωπίζεται με κατανόηση και να περιβάλλεται με αγάπη.

Όταν μιλούν οι αριθμοί

Μία στις οκτώ γυναίκες θα πάθει κατάθλιψη σε κάποια φάση της ζωής της.
Η κατάθλιψη εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες ηλικίας 25-44 ετών.
Τα κορίτσια ηλικίας 14-18 ετών εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης από τα αγόρια ίδιας ηλικίας.
Το 20-50% των γυναικών εμφανίζουν προεμμηνορυσιακό σύνδρομο (χαρακτηρίζεται από εκνευρισμό, θλίψη και θυμό πριν την εμφάνιση της εμμήνου ρύσεως).
Το 10-15% των νέων μητέρων παθαίνουν επιλόχεια κατάθλιψη, που συνήθως συμβαίνει στον πρώτο χρόνο από τη γέννηση του παιδιού.
Μια στις πέντε εγκυμονούσες γυναίκες πάσχει από κατάθλιψη.

Παράγοντες Κινδύνου

Ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό διαταραχών της διάθεσης
Απώλεια γονέα πριν από την ηλικία των 10 ετών
Ιστορικό σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία
Χρήση αντισυλληπτικών χαπιών με μεγάλη περιεκτικότητα σε προγεστερόνη
Στρεσσογόνοι ψυχολογικοί παράγοντες (π.χ. ανεργία)
Απώλεια υποστηρικτικού κοινωνικού συστήματος
Χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών ή αλκοόλ

Συμπτώματα κατάθλιψης

Αισθήματα λύπης, απελπισίας ή ψυχικού κενού
Απώλεια ενδιαφέροντος ή ευχαρίστησης για δραστηριότητες που πριν μας διασκέδαζαν (συμπεριλαμβανομένου του σεξ)
Αισθήματα ενοχής ή αναξιότητας
Αυτοκτονικές σκέψεις
Διαταραχές του ύπνου (αϋπνία ή υπερυπνία)
Διαταραχές της όρεξης και του σωματικού βάρους (ανορεξία ή βουλιμία)
Μειωμένη ενέργεια και συνεχές αίσθημα κόπωσης
Βραδύτητα σκέψης
Δυσκολίες συγκέντρωσης και λήψης αποφάσεων
Αίσθημα ανησυχίας, εκνευρισμού ή υπερβολικό κλάμα
Σωματικά ενοχλήματα και πόνοι που δεν υποχωρούν παρά την ιατρική αγωγή

ΟΔΗΓΙΕΣ

Δεν απομακρυνόμαστε από τους συγγενείς, τους φίλους και τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Δεν παίρνουμε σοβαρές αποφάσεις ζωής όταν βρισκόμαστε σε καταθλιπτική φάση.
Δεν κατηγορούμε τον εαυτό μας για ότι μας συμβαίνει.
Είμαστε υπομονετικοί και ενθαρρύνουμε τον εαυτό μας.
Βάζουμε μικρούς και εύκολα πραγματοποιήσιμους στόχους.
Τρώμε υγιεινά και ισορροπημένα γεύματα.
Κοιμόμαστε αρκετά.
Αναπτύσσουμε καινούργια ενδιαφέροντα (π.χ. γυμναστική, χορός).
Χρησιμοποιούμε τεχνικές χαλάρωσης για μείωση του άγχους.

Νίκη Μπάτου Ι Γενική Ιατρός

Οικογένεια

Πώς να αναπτύξετε τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών σας

Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για τη μεγάλη σημασία της Συναισθηματικής Νοημοσύνης
στην ευτυχία μας, στην προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική μας ζωή.
Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Goleman, o οποίος πρόβαλε τον όρο και την αξία της
συναισθηματικής νοημοσύνης στη ζωή μας, ο ορισμός της είναι: ‘’To πλέγμα των ανθρωπίνων
ιδιοτήτων πάνω στο οποίο μπορεί ν’ υφανθεί μια ολοκληρωμένη ανθρώπινη προσωπικότητα. Είναι
μαζί υπομονή, επιμονή, δυνατότητα προσαρμογής, έλεγχος παρορμήσεων, αισιοδοξία, ελπίδα.
Συναισθηματική Νοημοσύνη σημαίνει να βρίσκεις κίνητρα για τον εαυτό σου, ν ’αντέχεις
στις απογοητεύσεις, να ελέγχεις την παρόρμηση, να χαλιναγωγείς την ανυπομονησία σου, να
ρυθμίζεις σωστά τη διάθεση σου και να εμποδίζεις την απογοήτευση να καταπνίγει την ικανότητά
σου για σκέψη.’’

Ο Συναισθηματικά Νοήμων άνθρωπος έχει τέσσερεις (4) δεξιότητες:

Αυτεπίγνωση (Επίγνωση του εαυτού του και των δυνατοτήτων του)
Αυτοδιαχείριση (Έχει μάθει να διαχειρίζεται τα αισθήματά του)
Κοινωνική Επίγνωση (Αντιλαμβάνεται με ακρίβεια τα συναισθήματα των άλλων) και
Διαχείριση σχέσεων (κατανοεί τη συμπεριφορά και τα κίνητρα των άλλων και χειρίζεται
σωστά τις σχέσεις του).

Τα κύρια συναισθήματα, στα οποία καλούμαστε να έχουμε τον έλεγχο είναι ο θυμός, η
θλίψη, ο φόβος, η απόλαυση, η αγάπη, και η ντροπή. Πέρα από τα συναισθήματα χρειάζεται να
μάθουμε να χειριζόμαστε τις αντιξοότητες, τις ματαιώσεις, τις δυσκολίες στην οικογένεια και στη
δουλειά.
Καταλαβαίνετε λοιπόν, ως γονείς, πόσο σημαντικό είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να
αναπτύξουν την Συναισθηματική τους Νοημοσύνη. Είναι ένα από τα πιο βασικά εφόδια, που τους
δίνουμε στο ξεκίνημα της νέας τους ζωής, όταν εγκαταλείψουν το πατρικό τους σπίτι.

Η καλλιέργεια και η ανάπτυξη της Συναισθηματικής Νοημοσύνης ξεκινά από τα πρώτα
βήματα της ζωής του παιδιού. Αρχικά χρειάζεται να μάθει το παιδί πώς να αναγνωρίζει τα
συναισθήματά του και να τα εκφράζει με θετικό τρόπο.

Ο γονέας μπορεί να βοηθήσει το παιδί του να συνειδητοποιήσει την αξία του, τα ταλέντα
του, τις δυνατότητες του. Να υποστηρίζει και να ενισχύει την ικανότητα του παιδιού του να δέχεται
την απόρριψη, να την αντιμετωπίζει με τέτοιο τρόπο, χωρίς να χάνει την πίστη στον εαυτό του.

Τα βασικά στοιχεία της προσωπικότητας του παιδιού, που ο γονέας χρειάζεται να βοηθήσει
το παιδί του ν’ αναπτυχτούν, ώστε να είναι συναισθηματικό ώριμο, είναι:

Η υπομονή και η επιμονή.
Η δυνατότητα προσαρμογής. Να είναι ευέλικτο σε όποια κατάσταση.
Ο έλεγχος των παρορμήσεων και του θυμού.
Ο έλεγχος της θλίψης. Να μάθουν το παιδί οι γονείς να αντιμετωπίζει τη ζωή με αισιοδοξία
και ελπίδα.
Να βάζει κίνητρα στον εαυτό του και να αντέχει στις απογοητεύσεις, στις ματαιώσεις και
στις δυσκολίες.
Να ελέγχει το φόβο.
Να μη ντρέπεται.
Να ελέγχει την αγάπη και την απόλαυση.
Να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του και να μη ρίχνει το φταίξιμο σε άλλους.
Να το βοηθήσουν να αντιλαμβάνεται με ακρίβεια τα συναισθήματα των άλλων και να
καταλαβαίνει τι τους συμβαίνει.
Να διαχειρίζεται τις σχέσεις του με τους άλλους με τον καλύτερο τρόπο.

Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να γνωρίζουν ότι η δική τους Συναισθηματική Νοημοσύνη
επηρεάζει άμεσα το επίπεδο της Συναισθηματικής Νοημοσύνης του παιδιού τους. Τα παιδιά
διδάσκονται τις δεξιότητες της Συναισθηματικής Νοημοσύνης από τους γονείς τους. Εάν ο γονέας
είναι συναισθηματικά μη νοήμων (ανώριμος), τα παιδιά χάνουν την καλύτερη πηγή μάθησης. Για
παράδειγμα ένας γονέας, που θυμώνει, φωνάζει με το παραμικρό, χάνει τον έλεγχο των νεύρων
του, του θυμού του και πέφτει σε κρίσεις υστερίας προς το/τη σύζυγο και τα παιδιά του, τι
παράδειγμα δίνει στο παιδί του; Είναι άκρως βέβαιο ότι το παιδί θα υιοθετήσει την ίδια
συμπεριφορά.

Αν αδιαφορείτε για τα συναισθήματά του, όταν σας μιλά και σας λέει ‘’τον πόνο του’’, δε
το βοηθάτε να οδηγηθεί στην αυτεπίγνωση. Ενώ, όταν το παρατηρείτε και ρωτάτε το παιδί σας
γιατί είναι λυπημένο, μαθαίνει να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του, δεν τα αποφεύγει, τα
αντιμετωπίζει, μαθαίνει να τα διαχειρίζεται και επίσης μαθαίνει να δείχνει κατανόηση στη λύπη ή
στα συναισθήματα των φίλων του.

Αν σας μιλά για αυτά που του αρέσουν, τις επιθυμίες και τα όνειρά του και εσείς
αδιαφορείτε ή γελάτε, το παιδί όχι μόνο δε θα οδηγηθεί στην αυτεπίγνωση, αλλά θα χάσει την
πίστη στον εαυτό του και θα δημιουργήσει χαμηλή αυτοεκτίμηση και θα παραιτηθεί από τα όνειρα
του και γενικότερα από τη ζωή.

Γονείς αυταρχικοί, που ασκούν πίεση και φόβο, θα δουν το παιδί τους να μένει
συναισθηματικά ανώριμο σαν το δενδράκι, που δεν πρόλαβε να κάνει ρίζες και εκτέθηκε στις πιο
αντίξοες καιρικές συνθήκες.

Γονείς που εξασκούν τη Συναισθηματική Νοημοσύνη με τα παιδιά τους , ανατρέφουν
αγόρια και κορίτσια, τα οποία είναι πιο ευτυχισμένα, προσαρμόζονται καλύτερα στο κοινωνικό
περιβάλλον, παίρνουν καλύτερους βαθμούς και φθάνουν αργότερα σε υψηλότερο επίπεδο
επαγγελματικής επιτυχίας. Επίσης παρουσιάζουν χαμηλότερα επίπεδα προβληματικής
συμπεριφοράς π.χ αδικαιολόγητες απουσίες στο σχολείο, τσιγάρο, ποτό, ναρκωτικά.
Ο αγώνας σας για την ανάπτυξη της Συναισθηματικής Νοημοσύνης των παιδιών σας
χρειάζεται να είναι συνεχής και αμείωτος. Είναι ό,τι καλύτερο έχετε να κάνετε για αυτά,
εκφράζοντας στην πράξη την αληθινή σας αγάπη.

Ευκαρπίδου Αλεξάνδρα

Παιδαγωγός-Σύμβουλος επικοινωνίας και επιχειρήσεων